Geschreven door Alexis Bienvenu, fondsmanager LFDE

Alexis Bienvenu

Diplomaten uit de hele wereld draaien in Tel Aviv overuren, maar de gevechten in de regio gaan onverminderd voort. In Washington slaagt het Huis van Afgevaardigden er stemronde na stemronde nog altijd niet in om een nieuwe speaker (voorzitter) te verkiezen, ook al ligt er dringend werk op de planken. Op een top over de 'nieuwe zijderoutes' in Beijing staat Vladimir Poetin te pronken naast Xi Jinping bij wijze van opgestoken middelvinger naar het Internationale Strafhof – al is dat nu ook weer niet zo 'internationaal', want onder meer China erkent het niet.

Het zijn maar een paar voorbeelden van de vele breuklijnen die de wereld vandaag diep verdelen. Die lopen niet alleen tussen democratieën en autoritaire regimes, maar ook binnen democratische landen – tussen liberalen en antiliberalen, tussen Democraten en Republikeinen, tussen 'pro-ESG' en 'anti-ESG' (of tussen zij die geloven dat de aarde rond is en zij die geloven dat ze plat is!).

Een aantal pijlers van de maatschappij blijft niettemin zo goed mogelijk functioneren: bedrijven, verenigingen en de centrale banken. Zo bewijst het pas begonnen resultatenseizoen alweer dat sommige bedrijven in topvorm verkeren. NETFLIX , bijvoorbeeld, mocht ondanks forse prijsverhogingen meer nieuwe abonnees bijschrijven dan verwacht. NOVO NORDISK kent een ongezien succes met zijn diabetesmedicijn en zag zijn koers dit jaar al met bijna 50% stijgen. In diezelfde sector doet in de Verenigde Staten ook ELI LILY & Co het bijzonder goed (40% op jaarbasis over 5 jaar).

Ook de centrale banken hebben al meermaals bewezen goed geoliede machines te zijn. Zij volgen de inflatie met argusogen en reageren weloverwogen, niet te snel en niet te traag, op de economische ontwikkelingen. Zo zag de Britse centrale bank er – tegen alle verwachtingen in – van af de rente nogmaals te verhogen omdat de inflatie volgens haar op middellange termijn een geruststellend traject volgt, ondanks eventuele bokkesprongen op korte termijn. De Amerikaanse centrale bank verhardde daarentegen de toon – weliswaar zonder nieuwe ingrijpende maatregelen te nemen – toen zij vaststelde dat de arbeidsmarkt bijzonder krap blijft. Zelfs de Turkse centrale bank heeft geleerd uit haar eerdere vergeefse pogingen om de inflatie te beteugelen en besloot de rente drastisch op te trekken, waarmee een eind kwam aan het inefficiënte onorthodoxe monetaire beleid van de afgelopen jaren.

De centrale banken raken natuurlijk ook wel eens het spoor bijster en moeten soms branden blussen die zij zelf hebben aangestoken – de inflatie is bijvoorbeeld deels het gevolg van de overvloedige liquiditeit die zij tijdens de coronacrisis over de markten hebben uitgestort, al hebben ook de regeringen ertoe bijgedragen – maar de geschiedenis leert ons toch dat zij globaal genomen betrouwbare kapiteins zijn en in staat zijn om hun stuurfouten te corrigeren. Als er een nieuwe systeemcrisis zou dreigen, mogen we ervan uitgaan dat zij die doeltreffend te lijf zouden gaan, het financiële verkeer zouden helpen om de breuklijnen te overkomen en zo nodig garant zouden staan voor de liquiditeit en soms zelfs solvabiliteit van de belangrijkste financiële instellingen.

Niet alle branden hoeven echter per se geblust te worden. Sommige maken een einde aan contraproductieve excessen. Zo zal de hoge rente automatisch leiden tot meer faillissementen van bedrijven met torenhoge schulden, die sowieso geen robuust bedrijfsmodel hadden. Dat zal helaas problemen veroorzaken, ook op sociaal vlak, maar uiteindelijk kansen scheppen voor andere spelers.

Ook de vastgoedmarkt, waar door de lage rente een historisch groot deel van het spaargeld naartoe vloeide, ten koste van productieve investeringen, zal zich moeten aanpassen. Verandering, vernieuwing en eindeloze strijd zijn een onlosmakelijk deel van alles wat de mens onderneemt, van zijn grootste mislukkingen tot zijn meest eclatante successen. Hoe verscheurd de wereld vandaag ook lijkt, het verleden leert ons niet alleen dat het altijd zo geweest is, maar ook dat sommige instanties altijd goed genoeg blijven werken om een aantal wereldwijde breuklijnen te overkomen of omzeilen en het economische en andere verkeer te herstellen.