De bbp-groei in opkomende economieën zal in 2024 waarschijnlijk vertragen. Dit is in lijn met onze verwachtingen voor een milde recessie in de VS, een zwakke groei in de eurozone en onopgeloste geopolitieke risico's, in combinatie met zwakkere groei van de wereldhandel en de investeringen in de volgende kwartalen.

Ondanks de toenemende geopolitieke risico's en het hoger-voor-langer-rentebeleid van de Fed en de ECB waren de economische activiteit en de inflatie in opkomende economieën dit jaar tot nu toe vaak positiever dan verwacht. De keerzijde is dat de opkomende economieën nog achterblijven op het gebied van gelijkere inkomensverdeling, terwijl de inspanningen om de financiering voor klimaatadaptatie en -mitigatie te verbeteren onvoldoende zijn.

Hierdoor zullen met name lage-inkomenslanden blijven worstelen om zich staande te houden. In 2024 zal de bbp-groei in opkomende economieën waarschijnlijk vertragen, in overeenstemming met onze verwachtingen voor een milde recessie in de VS, een magere groei in de eurozone en aanhoudende geopolitieke spanningen.

We zien de wereldwijde fragmentatie voortduren. Het risico bestaat nog steeds dat het conflict tussen Hamas en Israël overslaat naar andere landen in het Midden-Oosten. Hoewel wij verwachten dat dit een lokaal conflict blijft, zullen de gevechten waarschijnlijk nog wel even voortduren, wat bijdraagt aan een stijging van de risico's in de regio. Het is ook onzeker hoe China zal navigeren in een steeds vijandigere externe omgeving en hoe het intern de bevolking op één lijn zal weten te houden met zijn politieke ambities. We verwachten dat de geopolitiek de producerende landen onder druk zal blijven zetten en de volatiliteit van de grondstoffenprijzen zal doen toenemen.

Tegelijkertijd kunnen de effecten van El Niño op de voedsel- en energieprijzen en de hogere kosten voor de wereldwijde energietransitie de inflatiedruk verhogen. Dit alles zal het moeilijker maken om de inflatie in de opkomende economieën vóór 2024 in de buurt van de doelstellingen van de centrale banken te krijgen.

De toegenomen geopolitieke risico's kunnen ook leiden tot meer militaire uitgaven, waardoor de sociale uitgaven van de overheid en de uitgaven voor klimaatadaptatie of -mitigatie in het gedrang kunnen komen.

De beperkte overheidssteun voor klimaatmaatregelen in de opkomende economieën laat zien dat de private sector in deze landen een sleutelrol zal moeten spelen in de financiering van investeringen in klimaatmitigatie en -adaptatie. Volgens schattingen van het IMF zal de private sector tegen 2030 ongeveer 80% van de investeringsbehoefte voor klimaatmitigatie in de opkomende landen moeten dekken. Om ervoor te zorgen dat private financiering de grootst mogelijke impact heeft, zullen de opkomende economieën hun institutionele en bestuurlijke kaders moeten blijven verbeteren om ze inclusiever te maken. Tegelijkertijd zullen ze de subsidies voor fossiele brandstoffen moeten terugschroeven. In 2022 bereikten deze subsidies al een recordhoogte en in 2023 zijn ze in de opkomende economieën nog verder gestegen. De koolstofheffingen die opkomende economieën zoals Chili, Colombia, Zuid-Afrika en Vietnam invoeren of van plan zijn in te voeren, helpen al een handje.

Als we willen dat de wereldeconomie bloeit terwijl zowel mens als planeet floreren, hebben we een systeemverandering nodig. Die moet meer oog hebben voor de synergieën tussen en de gemeenschappelijke doelstellingen van geavanceerde en opkomende economieën en hun wederzijdse verantwoordelijkheden bij het verminderen van ongelijkheid en het beschermen van natuurlijke rijkdommen. Prestatiemetingen per land moeten niet alleen gericht zijn op goederen- en dienstenstromen en consumptie, maar ook op de voordelen van wereldwijde samenwerking om de ongelijkheid te verminderen en natuurlijke rijkdommen te beschermen.