Aanstaande donderdag wordt door de ECB een renteverlaging van 25 basispunten ​ verwacht, maar de focus ligt op de mate waarin de centrale bank bereid is om van pure “datagebaseerde afhankelijkheid” over te stappen naar een meer voorspellende sturing. Dit zou een geleidelijke verlaging van de beleidsrente naar neutrale niveaus, en mogelijk daaronder, kunnen verankeren. Wij denken dat de verklaring van de ECB expliciet zal verwijzen naar een “beperkingsverwijderingsproces” op basis van neerwaartse bijstellingen van hun groeiverwachtingen en inflatievooruitzichten, zonder te veel in detail te treden over de snelheid en omvang van dit proces, en zoals altijd onder voorbehoud.

De haviken binnen de ECB lijken nu de noodzaak van een renteverlaging te accepteren, maar pleiten ervoor om “wat kruit droog te houden” voor toekomstige schokken. Ze betwisten hoe ver het huidige beleidsrenteniveau van een neutraal niveau ligt. Wij voelen ons ongemakkelijk bij het concept van “droog kruit”. Dit suggereert dat de centrale bank in de toekomst zonder middelen zou kunnen komen te zitten, terwijl een deel van haar macht ligt in het marktvertrouwen in haar vermogen om voortdurend manieren te vinden om de economie te ondersteunen en deflatie te bestrijden. Wij denken niet dat de ECB op korte termijn onconventioneel beleid zal moeten gebruiken, maar gezien de interne en externe politieke instabiliteit waarmee de eurozone nu wordt geconfronteerd, is de centrale bank een zeldzame bron van geruststelling. Dit is niet het juiste moment om het signaal te geven dat sommige wapens in het arsenaal onder slot en grendel blijven.

De Raad van Bestuur weet uiteraard nog niet in hoeverre de Trump-administratie haar dreigingen over een handelsoorlog zal waarmaken, noch hoe het politieke systeem in Frankrijk en Duitsland zich zal herstructureren. Maar onzekerheid brengt directe economische kosten met zich mee, die de consumptieplannen van consumenten en zakelijke investeringen verder kunnen drukken.

We bespreken de laatste politieke ontwikkelingen in Parijs. Het land stevent af op een “speciale wet” die de continuïteit van de begroting zal waarborgen. Er zijn signalen dat er regelingen kunnen worden getroffen rond een “minimale regering”, maar de onderliggende trajecten van de overheidsfinanciën blijven natuurlijk in gevaar. Daarnaast bekijken we het arbeidsmarktrapport van november in de VS. Hoewel we nog moeten wachten op de inflatiecijfers, wordt het steeds aannemelijker dat de FOMC een pauze in de “beperkingsverwijdering” in december gerechtvaardigd vindt, ook al is dat niet onze basisverwachting.