Christopher Dembik, Senior Investment Strategy Adviser Pictet Asset Management.

Is dit het juiste moment om weer Chinese aandelen te kopen? Iedereen stelt zich die vraag. De waarderingen zijn aantrekkelijk – dat is niets nieuws. Moet je inzetten op het herstel van de consumptie? Het is misschien nog wat vroeg, ook al zien we een verschuiving in het overheidsbeleid naar meer steun voor huishoudens. Opmerkelijk genoeg spraken Chinese regeringsadviseurs zich vorige week in de media uit. Ze riepen op om het verhogen van de bijdrage van de consumptie aan de groei tot prioriteit nummer één te maken de komende tien jaar.

De consumptie van de Chinese bevolking vertegenwoordigt momenteel 40% van het BBP – het doel is om binnen tien jaar naar 50% te gaan. Dat lijkt veel. Maar dat is het niet. Zelfs met 50% zou China nog ver achterblijven op andere grote economieën. Belangrijker nog: is dat haalbaar? En daar wringt het schoentje. Dit doel vergt dat de consumptie elk jaar 2,4 procentpunt sneller stijgt dan het BBP – en dat tien jaar lang. Een ongeziene stijging op zo’n lange termijn. Geen enkel land in een vergelijkbare situatie is daar ooit in geslaagd.

Een andere vraag die open blijft: heeft China wel zoveel tijd om zijn economie te heroriënteren? Ook dat is onzeker.

In afwachting van meer duidelijkheid lijken long/short-strategieën momenteel het meest geschikt om te profiteren van de onvermijdelijke tegenbewegingen op de Chinese markt.

In de gaten te houden

• 14 juli – EU-vergeldingstarieven op Amerikaanse consumptiegoederen als reactie op de staal- en aluminiumheffingen

• 15 juli – presentatie van de grote begrotingslijnen voor 2026 door François Bayrou en publicatie van het Amerikaanse inflatiecijfer over juni

Niet gelezen in de pers

Wat hebben Frankrijk en Italië gemeen? Een neerwaartse nivellering van de lonen. In Italië verdient minder dan 10% van de werknemers meer dan 40.000 euro bruto per jaar. De loonverschillen zijn miniem – gewoonweg omdat ze allemaal laag zijn. De situatie is voorlopig minder erg in Frankrijk. Maar geleidelijk aan volgen we het Italiaanse model. De oorzaak? Een beleid dat zich vrijwel uitsluitend gericht is op lastenverlagingen voor lage lonen.