Clément Inbona, Beheerder, La Financière de l’Échiquier.

Op 30 oktober keken Xi Jinping en Donald Trump, de twee machtigste mannen van de wereld, elkaar in het Zuid-Koreaanse Busan in de ogen om de plooien in de relaties tussen beide landen glad te strijken. Na elkaar wekenlang van op afstand te hebben bestookt, lijken ze nu, in ieder geval tijdelijk, de strijdbijl te hebben begraven. De twee leiders bereikten een principeakkoord dat de komende weken verder moet worden uitgewerkt.

In grote lijnen komt het erop neer dat Beijing ermee heeft ingestemd de beperkingen op de export van zeldzame aardmetalen een jaar op te schorten, "enorme hoeveelheden" Amerikaanse sojabonen te kopen en strenger op te treden tegen de productie van de chemische precursoren van fentanyl, een opioïde die een ravage aanricht onder de Amerikaanse bevolking. In ruil verlaagt Washington de invoerheffingen op Chinese producten met 10% – waardoor het gemiddelde tarief op 30% komt – en heft het enkele beperkingen op de uitvoer van computerchips naar het Rijk van het Midden op. Hoewel die concessies de krijtlijnen vormen van een staakt-het-vuren of een koude oorlog na een openlijk conflict, toont de escalerende handelsoorlog die we sinds begin april hebben gezien duidelijk aan dat de wereldorde is veranderd.

Geen underdog meer. Door de kaart te spelen van de zeldzame aardmetalen, die essentieel zijn voor de productie van wapens, auto's en elektronica en waarvan China het leeuwendeel van de productie en vrijwel de volledige raffinage controleert, heeft Xi Jinping laten zien over een trefzeker wapen tegen de dreigingen vanuit Washington te beschikken. Bovendien heeft China met de drastische voorwaarden die het had opgelegd aan het gebruik van zeldzame aardmetalen die langs zijn grondgebied passeerden, duidelijk gemaakt dat het zijn invloed tot ver buiten zijn grenzen kan laten gelden. Beijing kan vandaag – net zoals het Witte Huis met de Amerikaanse dollar – op een reële en geloofwaardige manier extraterritoriale dwang uitoefenen.

Staatsvijand nummer 3. Nu de invoerheffingen voor China worden verlaagd, staat Beijing niet langer bovenaan de hitlist van Donald Trump. De handelspartners die voortaan in de VS tegen de hoogste tolmuur aankijken, zijn India en Brazilië.

Deal maker of deal breaker? De afgelopen zeven maanden van handelsoorlog, van april tot oktober, vormen een keerpunt. Terwijl in de Verenigde Staten het multilateralisme baan heeft geruimd voor 'America First' als nieuwe doctrine, heeft China zich ontpopt tot pleitbezorger van de vrije handel en het multilateralisme, met name bij zijn handelspartners in de regio. Dat de VS zich uit tal van supranationale organisaties terugtrekken, schept ruimte voor Beijing om zich die rol aan te meten en zijn positie op het wereldwijde schaakbord te versterken.

Met dit akkoord verdwijnt een risico dat het voorbije halfjaar als een zwaard van Damocles boven de financiële markten en de wereldeconomie hing en de volatiliteit aanjoeg. Een impuls die de beurzen naar een nieuwe recordhoogte stuwt?