De ‘superlage’ inflatie (0,1% in april) in China zou een exportgedreven herstel op gang moeten brengen en de wereldwijde prijsdruk helpen temperen. Maar geopolitieke ontwikkelingen staan dat in de weg. Dat schijft Gilles Moëc, hoofdeconoom bij AXA Group in zijn laatste Macrocast.

Moëc stelt dat de superlage inflatie een aanwijzing is dat de Chinese economie onder haar kunnen functioneert. “En de extreem zwakke groei van de consumentenprijzen lijkt zich voort te zetten als we kijken naar wat er op stapel staat op het gebied van de producentenprijzen.”

Toch is dit volgens Moëc voor China ‘een geweldige kans’. “Het is de enige grote economie die vooralsnog de wereldwijde terugkeer van inflatie vermijdt - zelfs Japan lijkt zich eindelijk uit zijn deflatieval te bevrijden. De daaruit voortvloeiende toename van het concurrentievermogen zou de wereldvraag naar Chinese producten moeten ondersteunen en een exportgedreven herstel op gang moeten brengen. Gezien de omvang van de Chinese exportmachine en haar dominantie in veel industrieproducten, zou dit krachtig bijdragen aan het temperen van de wereldwijde inflatiedruk.”

Geopolitieke ontwikkelingen staan deze kans voor China echter voor een deel in de weg nu de VS Chinese de rug toekeren. “In februari 2023 waren Chinese producten goed voor slechts 16,2% van de totale invoer van industrieproducten in de VS, onder het dieptepunt dat we zagen tijdens de handelsoorlog onder de vorige regering.”

Een deel van die daling kan worden toegeschreven aan verstoringen van drie maanden eerder. “Maar vooruitkijkend zou het verrassend zijn als het indrukwekkende wetgevende arsenaal dat in de VS wordt ingezet tegen producten uit China uiteindelijk geen tastbare impact zou hebben op het volume van de Chinese export naar de VS.”

Het contrast tussen de deflatoire krachten in China en de inflatiegolf in de ontwikkelde wereld zou op zijn minst gedeeltelijk moeten worden opgelost door meer vraag naar Chinese producten, schrijft Moëc. “Maar de politiek staat dit in de weg. De zoektocht naar economische soevereiniteit is natuurlijk begrijpelijk, maar er hangt een prijskaartje aan, dat volgens ons al voelbaar begint te worden.”