Julien-Pierre Nouen

Door Julien-Pierre Nouen, directeur economische studies en gemengd beheer bij Lazard Frères Gestion

De eerste schattingen van de activiteitscijfers van de eurozone voor het derde kwartaal zijn gepubliceerd en laten een krimp van de activiteit ( bbp) zien van 0,1% en een toename van de werkgelegenheid met 0,3%. Als we de plausibele aanname doen dat het aantal gewerkte uren per persoon stabiel bleef, betekent dit dat de productiviteit dit kwartaal met 0,4% daalde.

Na de sterke stijging van de productiviteit in het tweede kwartaal van 2020 bleef deze twee jaar lang stabiel, maar sinds medio 2022 daalt ze sterker. Vergeleken met het laatste kwartaal van 2019 bedraagt de cumulatieve stijging nu slechts 0,8%.

De productiviteit daalde met 0,9%tussen het tweede kwartaal van 2022 en het tweede kwartaal van 2023. Als we dit cijfer uitsplitsen, zien we dat 1,0% van deze daling te wijten was aan de daling van de productiviteit in elke sector, terwijl de herverdeling van de werkuren een deel van deze schok absorbeerde. Het probleem is dus eerder een productiviteitsprobleem dan een verandering van de sectorale structuur van de economie.

Nu de inflatie afneemt, zal de inkomstengroei lager zijn en de bedrijven zouden de productiviteitsdaling kunnen compenseren door hun personeelsbestand aan te passen. Op de langere termijn is dit fenomeen ook problematisch, aangezien de productiviteit een drijvende kracht is achter de potentiële groei, vooral in een context van een slinkende beroepsbevolking in Europa.,

John Doe