Macrocast Gilles Moëc - AXA Group Chief Economist and Head of AXA IM Research

Nieuwe peilingen met zetelprognoses suggereren dat RN dichter bij de meerderheidsdrempel komt in Frankrijk, maar een parlement zonder zetels blijft de meest waarschijnlijke uitkomst. Het feit dat Frankrijk weer onder de EDP valt, herinnert ons eraan dat er geen begrotingsruimte bestaat. Het kan verleidelijk zijn om binnenlandse banken te gebruiken om grote overheidsschulden te absorberen, maar dat is uiteindelijk economisch giftig omdat het de financiering van de particuliere sector wegdrukt.

De uitkomst van de Franse verkiezingen blijft hoogst onzeker. De stemintenties gaan in de richting van de drie grote blokken, omdat degenen die lid zijn van kleinere politieke families waarschijnlijk hun stem willen laten meetellen, en RN behoudt zijn dominante positie. Volgens meer peilingen met zetelprognoses komt RN dichter bij de meerderheidsdrempel, maar afgaande op de peilingen blijft een parlement met twee zetels (net) de meest plausibele uitkomst. Veel zal afhangen van hoeveel in aanmerking komende kandidaten van de historische regeringspartijen op de derde plaats in de eerste ronde zullen besluiten zich terug te trekken uit de tweede ronde om extreem-rechts in toom te houden.

De aankondiging van de Europese Commissie dat Frankrijk, samen met 7 andere lidstaten, weer onder de "buitensporigtekortprocedure" (EDP) valt - hoewel dit tot nu toe niet veel effect heeft gehad op de spreads - is een nieuwe gelegenheid om te beseffen dat er corrigerende maatregelen nodig zijn om een grote ontsporing van de staatsschuld te voorkomen. Dit is een blinde vlek in het huidige debat in Frankrijk, dat georganiseerd is rond "gematigd verkwistende" en "zeer verkwistende" voorstellen van de twee politieke krachten die aan de leiding staan in de peilingen. Overigens moet het feit dat Italië ook weer onder EDP valt, ons eraan herinneren dat de "blauwdruk van Meloni", die vaak wordt gebruikt om te schetsen wat de economische aanpak van een regering onder leiding van RN in Frankrijk zou kunnen zijn, nog niet is getest op een mogelijk pijnlijke budgettaire aanscherping onder nauwlettend EU-toezicht.

De aandelenkoersen van Franse banken zijn licht verbeterd na het dieptepunt op 14 juni. Gelukkig is hun blootstelling aan de overheid klein in vergelijking met bijvoorbeeld hun Italiaanse tegenhangers. Vóór de Grote Financiële Crisis van 2008 hadden Franse en Italiaanse banken echter zeer vergelijkbare blootstellingsniveaus. De ervaring die is opgedaan tijdens de "slechte oude tijd" van begin 2010 suggereert dat de "Italiaanse weg" bewandelen en lokale banken een steeds groter deel van de lokale overheidsschuld laten opnemen, weliswaar begrijpelijk is vanuit het oogpunt van financiële stabiliteit, maar economisch giftig kan worden omdat dit de kredietverlening aan de particuliere sector verdringt en de trendmatige groei drukt. Er is binnenlandse ruimte om de Franse schuld te absorberen, maar het gebruik van deze ruimte zou nog steeds macro-economische kosten met zich meebrengen./p>