Door Gilles Moëc, AXA Group Chief Economist and AXA IM Head of Research
- De macrobeheerprincipes die sinds de jaren 1980/1990 standhouden, komen onder vuur te liggen, ook binnen de mainstream politieke krachten. Paradoxaal genoeg ontstaan er twijfels over de rol van centrale banken terwijl ze op het punt staan hun oorlog tegen inflatie te winnen.
- We blijven de politieke ontwikkelingen in Frankrijk volgen. Het vinden van de weg naar een stabiele regering kan meer tijd kosten.
Het is begrijpelijk dat de Franse verkiezingen en de Amerikaanse presidentsrace de aandacht hebben gevestigd op het potentieel voor radicale beleidsexperimenten. Wij denken dat de aandacht ook moet worden gevestigd op hoe zelfs mainstream politieke krachten kunnen worden beïnvloed door een nieuwe benadering van macro-economisch beheer die afwijkt van de belangrijkste principes die beleidsmakers sinds de jaren tachtig hebben geleid. Een omzichtige houding ten opzichte van de rol van fiscaal beleid in cyclische afstemming, het primaat van monetair beleid en een wantrouwen tegenover directe staatsinterventie in kapitaalallocatie maken plaats voor enthousiasme voor activistisch fiscaal beleid, een kritische kijk op het vermogen van monetair beleid alleen om inflatieschokken op te vangen en enige eetlust voor prijscontroles. We bespreken een artikel van Van Klooster en Weber dat volgens ons de nieuwe tijdgeest goed samenvat. Hoewel we het ermee eens zijn dat zonder vastberaden overheidsingrijpen tijdens Covid en de energieprijsschok als gevolg van de oorlog in Oekraïne een pijnlijke recessie niet voorkomen had kunnen worden, bestaat het risico dat wat noodbeheer was, verandert in een structurele verschuiving.
Paradoxaal genoeg krijgen centrale banken zware kritiek terwijl ze op het punt staan de inflatieschok te overwinnen. We verwachten deze week geen harde beslissing, maar de vergadering van de Raad van Bestuur van de ECB zou de gelegenheid moeten zijn om duidelijker te maken dat de verlaging van juni slechts het begin van een proces was en we verwachten de volgende verlaging van 25 basispunten in september. In de VS heeft de CPI-afdruk van juni waarschijnlijk de deal bezegeld voor een eerste verlaging in september.
We blijven de laatste politieke ontwikkelingen in Frankrijk volgen. De president heeft duidelijk gemaakt dat hij wil wachten op compromissen tussen politieke families voordat hij een nieuwe premier benoemt. Dit proces kan nog wel even duren. We vestigen de aandacht op het feit dat een nieuwe regering, naast de begrotingswet voor 2025, met een geloofwaardig plan voor de middellange termijn moet komen, zodat de EU Frankrijk extra tijd kan geven om het tekort terug te brengen tot 3%. Hiervoor is meer nodig dan het in elkaar flansen van een vrijblijvende begroting.
