De cyclus van de Amerikaanse dollar is belangrijk voor elke belegger, maar zeker voor beleggers in de opkomende markten, zegt econoom Erik Lueth van vermogensbeheerder LGIM.

Wie in 2013 een obligatie uit een opkomende markt in de lokale munt kocht en al die tijd in bezit heeft gehouden, heeft daar de voorbije elf jaar waarschijnlijk geen geld aan verdiend. Grote kans dat de rente uit de obligatie te weinig heeft opgeleverd om de waardevermindering van de lokale munt te compenseren.

Hetzelfde geldt voor wie in 2013 in aandelen uit opkomende landen belegde: de kans is groot dat deze aandelen 50 procent slechter presteerden dan de wereldwijde aandelen, het wisselkoersverlies niet eens meegerekend.

De fundamentals van de opkomende markten kunnen dergelijke achterblijvende prestaties nauwelijks verklaren. Een meer waarschijnlijke boosdoener is de cyclus van de Amerikaanse dollar, aldus Lueth. In 2013 gaf de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed) het startsein om haar soepele beleid af te bouwen. Dit heeft voor een stijging van de dollar gezorgd die tot vandaag voortduurt.

Zwakke dollar: meer EM-groei

Om de impact van de dollar op de opkomende markten te illustreren, neemt Erik Lueth de bijgevoegde grafiek erbij. Deze toont zes even lange periodes waarin de dollar aanzienlijk heeft geschommeld: drie met een sterke dollar en drie met een zwakke.

Uit de grafiek blijkt dat de economie van de gemiddelde opkomende markt in het verleden minder goed groeide wanneer de dollar sterk was, namelijk 3,4 procent, tegenover 5,7 procent wanneer de dollar zwak was.

De wisselkoersregimes zijn ook van belang. Landen met gekoppelde wisselkoersen werden in het verleden vaak twee keer zo hard getroffen als landen met zwevende wisselkoersen. Dit wijst erop dat de financiële voorwaarden het belangrijkste transmissiekanaal zijn. Groeilanden kenden in het verleden een kredietgroei van slechts 9 procent wanneer de dollar sterk was, vergeleken met 16 procent wanneer de dollar zwak was.

Deze krappere financiële voorwaarden kunnen vervolgens de binnenlandse vraag in de opkomende landen belemmeren. Investeringen en consumptie ogen veel zwakker tijdens perioden met een sterke dollar. Een sterke dollar weegt echter ook op de externe vraag. Andere geavanceerde economieën zijn bijvoorbeeld een derde langzamer gegroeid wanneer de dollar sterk was.

Zwakke dollar: spread op staatsobligaties verkleint

Als de dollar sterk staat, hebben EM-valuta's de neiging om ook ten opzichte van een breder mandje valuta's van handelspartners waarde te verliezen – en meer dan hun hogere inflatiecijfers zouden vereisen. Hoogrentende valuta's zijn daarbij bijzonder gevoelig voor de dollarcyclus.

De spread van staatsobligaties uit opkomende landen ten opzichte van Amerikaanse staatsobligaties verkrapte gemiddeld met 130 basispunten in jaren waarin de dollar zwak was, maar nam met 30 basispunten toe in jaren waarin de dollar sterk was. Ten slotte stegen aandelen uit opkomende markten met 11 procent in lokale valuta toen de dollar sterk was, ver verwijderd van de 38 procent die werd waargenomen als de dollar zwak stond.

Mogelijk tegenwind voor dollar

Waarnemers verwachten dat de Fed de rente het komende jaar meer zal verlagen dan de andere centrale banken. “Deze cyclus van renteverlagingen zou beginnen op een moment dat de Amerikaanse dollar zich naar onze mening duur is. Op basis van onze analyse van de DXY-index is de dollar sinds 1970 (begin van de DXY-index) slechts een derde van de tijd duurder geweest”, aldus Lueth.

“Deze combinatie van een hoge waardering van de dollar en de Amerikaanse renteverlagingen die op komst zijn, kan tegenwind geven aan de waarde van de Amerikaanse dollar. Dit zou op zijn beurt goed nieuws kunnen betekenen voor de opkomende markten”, besluit Lueth.