De balans van de “trans-Atlantische risico's” is dezelfde als aan het begin van het jaar: de Fed zou wel eens “te veel” kunnen doen en de ECB “te weinig”, zegt Gilles Moëc, AXA Group Chief Economist en Head of AXA IM Research.
De keuze van de Fed om haar versoepelingsproces te beginnen met een verlaging van 50 basispunten is gedurfd, maar de nieuwe prognoses die bij het beleidsbesluit horen, maken duidelijk dat er volgens het FOMC in totaal 200 basispunten aan verlagingen nodig kunnen zijn om “de zachte landing zacht te houden”. Terzijde: het FOMC is van mening dat het, waarschijnlijk deels omdat het ervoor heeft gekozen om “met een knal te beginnen”, de beleidsrente in deze cyclus niet naar een echt accommoderend gebied hoeft te brengen. We denken inderdaad dat het geen toeval is dat het niveau waarop de Fed Funds-rente eind 2026 belandt, samenvalt met hun nieuwe schatting van het “langetermijnniveau”. Wij denken dat het een belangrijke aanwijzing is die de obligatiemarkt niet mag missen.
De prognoses van een centrale bank moeten meer worden gezien als een “intentieverklaring” dan als een echt “actieplan”. Achteraf gezien was de dot plot van juni te optimistisch en reageerde deze te sterk op de opleving van de diensteninflatie begin 2024. Omgekeerd zou de plot van september wel eens overdreven kunnen reageren op de teleurstellende loonstrookjes van de zomer. Om de kans te meten dat dit laatste gebeurt en om het contrast met de ECB te karakteriseren, kijken we naar enkele van de ontbrekende gegevens in de beslissingsfunctie van de Fed. Veel zal afhangen van de uitslag van de verkiezingen in november, en wij denken dat de Fed zich misschien moet terughoudend opstellen wat betreft de hoeveelheid verlagingen die ze nog moet doorvoeren als Donald Trump wordt verkozen. Omgekeerd denken wij dat de vooruitzichten voor de eurozone duidelijker zijn. De enige factor die het optimisme zou kunnen ondersteunen, zijn de aanhoudende ongunstige ontwikkelingen op het gebied van het arbeidsaanbod, die tot uiting komen in de nog steeds hoge aanwervingsmoeilijkheden in de bedrijfsenquêtes.
We kwantificeren de impact hiervan op de loonontwikkelingen en komen tot de conclusie dat deze een zichtbare rol, maar geen cruciale rol, hebben gespeeld in de loonontwikkelingen van de afgelopen twee jaar, waardoor de deur wordt opengezet voor een voortzetting van de loondaling ondanks een nog steeds beperkt arbeidsaanbod. Gezien de externe omstandigheden en het vooruitzicht van bezuinigingen op de begroting volgend jaar - die qua richting zekerder zijn dan in de VS - zou de ECB wel eens gedwongen kunnen worden om haar versoepelingsinspanningen te versnellen. We zouden dan weer terug zijn bij het “spiegelrisico” dat we begin dit jaar benadrukten: de mogelijkheid dat de Fed uiteindelijk “te veel” zou doen en de ECB “te weinig”, althans in eerste instantie.
