De invloed van de Amerikaanse centrale bank is afgenomen, blijkt uit de nieuwe Strategist’s Corner van vermogensbeheerder MFS. “Als de Fed later dit jaar de rente verlaagt, kunnen we niet met zekerheid stellen dat de langlopende rente mee zal dalen. Anders dan in eerdere jaren zal een renteverlaging niet automatisch leiden tot lagere financieringskosten of hogere beurskoersen”, aldus beleggingsstrateeg Rob Almeida.

Volgens Almeida is het marktklimaat omgeslagen en bepalen centrale banken niet langer de richting. “Het sentiment is in handen komen te liggen van het bedrijfsleven,” aldus Almeida. “Dat zet het huidige tijdperk, waarin passief beleggen zo populair is, onder druk en creëert weer meer ruimte voor actief beheer en scherpe analyse.”

De rente op Amerikaanse staatsobligaties stijgt volgens de beleggingsstrateeg niet door inflatie, maar door oplopende risicopremies. Almeida wijst op de torenhoge Amerikaanse staatsschuld, het afbrokkelende vertrouwen in het begrotingsbeleid en escalerende geopolitieke spanningen als belangrijkste oorzaken.

“Sinds de financiële crisis is de Amerikaanse schuldenlast meer dan verdrievoudigd, tot ruim $36.000 miljard. Ook als percentage van het bbp is de schuld aangezwollen: van 65% in 2007 tot de huidige 125%.” Die explosie is volgens Almeida het gevolg van jarenlang beleid dat vooral gericht was op liquiditeitsinjecties via het opkopen van schuldpapier, en niet op het aanjagen van economische groei.

Hoewel inflatie kortstondig piekte na de pandemie, zijn de inflatieverwachtingen sindsdien niet veranderd. “De nominale rente is verder opgelopen, maar de verwachte inflatie, op basis van de breakeven-rente, is vrijwel gelijk gebleven. Daarnaast verhogen bedrijven hun prijzen niet, en dalen de winstverwachtingen,” aldus Almeida. “Dat wijst niet op inflatiedruk, maar op toenemende risico’s rond het begrotingsbeleid.”

Die risico’s vertalen zich in hogere rentes op staatsleningen, wat de financieringslast voor de Amerikaanse overheid verder opjaagt. “Beleggers eisen een steeds hogere vergoeding voor het risico dat gepaard gaat met oplopende tekorten, handelsbeperkingen en afnemende liquiditeit. Importheffingen werken als een belasting en onttrekken geld aan de reële economie,” besluit Almeida.