Door Igor de Maack, Beheerder en woordvoerder van het beheer, DNCA Investments

Karel de Grote regeerde in het jaar 800 over een grondgebied dat onder meer het huidige Frankrijk en Duitsland besloeg. Binnen zijn keizerrijk wist hij een groot aantal landen te verenigen en voerde hij zelfs een eenheidsmunt in (de zilveren denier).

Igor de Maack

Het initiatief van Angela Merkel en Emmanuel Macron voor de oprichting van een noodfonds in de eurozone klinkt als een echo van de geschiedenis. Het Recovery Fund zal 3,6 % van het bbp van de zone vertegenwoordigen en hoewel het nog aan details ontbreekt, begrijpen we dat het geld erg gericht beschikbaar zou worden gesteld. De interne begrotingsregels van de eurozone moeten bijgestuurd worden om dit nieuwe instrument te kunnen uitrollen en voor de werking ervan zal een eenstemmig akkoord van de lidstaten vereist zijn. De omvang wordt op 500 miljard euro geraamd. Dit budgettaire antwoord moet een economische relance mogelijk maken na de bruuske stilstand. De financiële markten onthaalden het nieuws behoedzaam, ook al gingen ze er misschien al van uit dat een nieuw steunmechanisme noodzakelijk zou zijn.

Met de afbouw van de quarantainemaatregelen is het virus nog niet volledig geweken (bepaalde landen als Singapore en China kondigen nieuwe beperkende maatregelen aan) en de heropstart van de economieën verloopt langzaam. De problematiek naar aanleiding van de sluiting van industriële sites (bv. Renault) en de stijging van de werkloosheid (de echte, niet de tijdelijke werkloosheid) zullen onvermijdelijk hun stempel drukken op het discours van de beleidsmakers. Voorlopig tonen de markten zich veerkrachtig, zonder dat ze echter een duidelijk beeld hebben van de impact op de bedrijfswinsten en de toekomstige druk op hun marges. Ook de dollar en goud houden goed stand, net als de Amerikaanse aandelenmarkten. De budgettaire en monetaire reacties zijn een feit. Opvallend was de snelheid waarmee de overheden de maatregelen uitwerkten en aankondigden. De vergelijking met 2008 levert de centrale banken en regeringen in dit opzicht veeleer krediet op.

Maar voor de komende semesters kunnen we bezwaarlijk erg optimistisch zijn. De sociale kosten van een dergelijke terugval van de activiteit zijn onvermijdelijk en het groeitempo kan niet anders dan duurzaam vertragen, vooral in economieën die verstart zijn door normen en structurele tekortkomingen.