Door Alexis Bienvenu, Fund Manager La Financière de l'Echiquier.

Door wie de Verenigde Staten bestuurd worden heeft zoveel impact op de gang van zaken in de wereld, dat de Amerikaanse verkiezingen voor andere landen bijna even belangrijk zijn als hun eigen stembusgang.

Hoe die verkiezingen zullen aflopen, is echter zo moeilijk in te schatten dat de financiële markten, net zoals de bevolking, de adem inhouden en op de minste geringste wending reageren. Dat bleek ook na het televisiedebat tussen Trump en Biden. Door de gespannen sfeer en weinig verhelderende woordenwisseling koersten de markten eerst lager, om nadien te herstellen.

Politieke standpunten speelden tijdens het debat geen rol, maar één ding heeft het wel duidelijk gemaakt: Joe Biden toonde zich energiek genoeg om Donald Trump standvastig het hoofd te bieden en kan daar alleen maar zijn voordeel mee gedaan hebben. De recentste ontwikkeling is dat Donald Trump positief getest is voor covid-19. Hoewel dat voor de economie geen onmiddellijke gevolgen heeft, zijn de markten meteen fors gedaald. Winst was er voor de koersen van staatsobligaties, maar ook en vooral voor de notering van Joe Biden op online goksites.

Een van de belangrijkste sites gaf Joe Biden op 2 oktober namelijk meer dan 60% kans om te winnen, terwijl de kloof in de peilingen kleiner is. Overigens wordt Mike Pence, de huidige vicepresident, niet volledig kansloos geacht ... de kans dat hij kandidaat wordt in de plaats van Trump is momenteel vrijwel nihil. Maar als die kans groter wordt, zou dat de markten misschien wel kunnen bekoren.

Zolang de onzekerheid rond de verkiezingen niet wat afneemt, zullen de markten waarschijnlijk rond het huidige niveau blijven hangen. Tenzij er natuurlijk iets gebeurt, zoals een kandidaat die zich terugtrekt of de snelle beschikbaarheid van een vaccin of geneesmiddel, waar het Franse Institut Pasteur de Lille deze week in raadselachtige bewoordingen op zinspeelde.

Onder die rimpelingen aan het oppervlak roeren zich in de diepte niettemin enkele stromingen. Zo boekten de voorstanders van bijkomende monetaire stimuli door de centrale banken terreinwinst. Die stroming won aan kracht sinds de toespraak van Christine Lagarde voor het Europees Parlement op maandag 30 september, waar zij een belangrijke verandering in de interpretatie van het mandaat van de ECB ter sprake bracht.

Dat mandaat zou er namelijk niet langer in bestaan de inflatie "onder, maar dicht bij 2%" te houden, maar "rond 2%", zelfs als dat betekent dat de inflatie enige tijd boven die drempel komt te liggen. Daarmee treedt de voorzitster van de ECB in de voetsporen van de Federal Reserve, die haar doctrine onlangs in die zin aanpaste. Als die stroming ook in Europa de bovenhand krijgt, draaien de centrale banken de geldkraan mogelijk nog verder en nog langer open.

Dat kan echter alleen als de aanhangers van een orthodox monetair beleid, in het bijzonder de Duitse centrale bank, daar geen stokje voor steken. Er is dus nog een andere, veel minder zichtbare confrontatie met op lange termijn minstens even verstrekkende financiële gevolgen als de strijd tussen de Amerikaanse presidentskandidaten.

Die confrontatie gaat echter alleen Europa aan. Ondanks aanzienlijke meningsverschillen, zijn beide kandidaten in de VS het namelijk over minstens één ding roerend eens: de monetaire stimuli moeten worden uitgebreid en de schuldenlast mag onbeperkt toenemen. Terwijl de wereld de adem inhoudt en Europa redetwist over de decimaal achter '2% inflatie' en overhoop ligt met het Verenigd Koninkrijk, zijn de Amerikanen ondanks hun verdeeldheid verenigd rond hun centrale bank, laten zij zonder blikken of blozen het begrotingstekort verder oplopen en werken zij – weliswaar moeizaam – aan een volgend herstelplan.

Wanneer de verkiezingen achter de rug zijn en de wereld opnieuw durft te ademen, zullen zij waarschijnlijk meer zuurstof hebben opgeslagen voor de rest van de race.