Door Olivier de Berranger, CIO & Alexis Bienvenu, Fund Manager La Financière de l'Echiquier.

Tot nu toe kan de zomer beleggers een mooie droom toeschijnen: afgezien van een paar gauw vergeten beursdagen zijn de voornaamste aandelenmarkten bij beheerste volatiliteit omhooggegaan. Sinds begin juli is de Amerikaanse S&P500 bijna 10% gestegen, de MSCI China nog meer, en de Euro Stoxx 50 houdt na een geweldige junimaand goed stand.

En dan is er Apple, dat sinds begin juli 25% aangetrokken is, of Tesla, dat er in hetzelfde tijdsbestek 70% bij deed, en sinds het begin van het jaar zelfs 350%! We schreven het al in juli: technologiebedrijven "groeien tot in de hemel".

In de economie, de volksgezondheid, de politiek en de diplomatie heerst echter nog steeds een gespannen, zo niet benarde situatie, al loopt het niet zo'n vaart als in de voorzomer te vrezen viel. En daaraan is deze rally gedeeltelijk te danken: in crisistijden als deze zijn de verwachtingen zeer somber, en dat draait doorgaans op meevallertjes uit. Neem de volksgezondheid: het aantal uit tests gebleken Covid-19-gevallen in de Verenigde Staten steeg deze zomer weliswaar fors, maar nu lijkt er een daling te zijn ingezet.

Niet anders verging het de meeste bedrijfsresultaten in het tweede kwartaal van 2020: het was huilen met de pet op, maar vooral in de Verenigde Staten toch iets beter dan gevreesd. De komende weken zal de Fed naar verwachting haar streefcijfer voor de inflatie bijstellen, en de ECB zou kunnen volgen. Met dat nieuwe streefcijfer zou de Fed de prijzen tijdelijk meer dan 2% kunnen laten stijgen zonder de monetaire voorwaarden te verstrengen.

De centrale bank zou langer in staat blijven de koersen te ondersteunen. Het vijfde Amerikaanse steunprogramma voor de economie, ten slotte, laat nog op zich wachten, maar de president heeft wel al een voorlopige regeling voor werklozen, huurders en studenten ondertekend, zodat er wat meer tijd is om de onderhandelingen af te ronden. Willen de Verenigde Staten uit het slop raken, dan zou dit wel eens van cruciaal belang kunnen blijken.

Zoals elke staat van genade, vooral in crisissituaties, hangt deze marktconstellatie aan een zijden draadje, dat het in een aantal scenario's zal begeven, met name in twee gevallen: als er in Europa of elders een nieuwe besmettingsgolf van veel grotere omvang uitbreekt waarbij de bewegingsvrijheid weer wordt ingeperkt, of als de inflatie en dus de rente omhoogschiet als gevolg van de monetaire verruiming en de ingevoerde begrotingssteun.

In de Verenigde Staten wijzen sommige gegevens de laatste tijd in die richting. Omdat niemand inflatie verwacht, zou het een schok geven als deze de kop opsteekt. Het risico is reëel, maar - nu een zo schrikbarend groot deel van de bevolking op de een of andere manier werkloos is - klein. Daarbij kan een nog verraderlijker factor als spelbreker optreden: als het eerste meevallers-salvo eenmaal is afgevuurd, is het kruit voor nieuwe meevallers ten dele verschoten.

Zolang deze scenario's niet in het verschiet liggen, heeft de markt geen reden om van mooie droom naar nachtmerrie te gaan. Te meer daar - volgens een aantal indicatoren - bij de beleggers de risicobereidheid gering blijft, zodat er nog heel wat opwaarts potentieel overblijft voordat risico nemen zo verleidelijk wordt dat er "speculatiezeepbellen" van komen.

De huidige hausse is dus niet zomaar een midzomernachtsdroom, maar een tastbare realiteit, voornamelijk het werk van machtige centrale banken en dus gemaakt om te blijven duren zolang de beleidsrente uiterst laag wordt gehouden. Er wacht ons dus niet per se een onzacht ontwaken, want op de markt is de droom een werkelijkheid die ontworpen is voor langer dan de duur van een zomernacht.