Door Clément Inbona, Fund Manager La Financière de l'Echiquier.
Goed een jaar geleden noopte een in vele opzichten ongeziene crisis de Amerikaanse Federal Reserve ertoe de geldkranen wagenwijd open te zetten. Dit jaar vat de centrale bank de zomer aan met een moeilijke evenwichtsoefening: uitstippelen hoe ze een einde zal maken aan haar uiterst verruimende monetair beleid – met een richtrente van bijna 0% en obligatieaankopen ter waarde van 120 miljard dollar per maand – de zogeheten quantitative easing.
Onder impuls van de vaccinatiecampagnes is de situatie in enkele maanden tijd namelijk helemaal veranderd. De economie groeit als kool, de arbeidsmarkt herstelt en de inflatie steekt onverwacht opnieuw de kop op, tot nu toe vooral door schaarste aan aanbodzijde. Het lijkt voor de Fed dan ook een goed moment om de financiële markten er stilaan op voor te bereiden dat zij de Amerikaanse economie van het geldinfuus zal halen naarmate die de sporen van de crisis uitwist.
Net zoals de voorzitters die hem voorgingen, heeft Jerome Powell zich zeer voorzichtig op dat slappe koord begeven. Hij zet daarmee een tijdloze traditie onder centrale bankiers voort – een van zijn illustere voorgangers, Alan Greenspan, staat niet voor niets bekend om de woorden "als u mij begrepen hebt, heb ik mij wellicht niet goed uitgedrukt". Ook Powell gebruikt dus zeer omfloerste bewoordingen. Zo brengt hij een mogelijke geleidelijke afbouw van de geldinjecties ter sprake door te zeggen dat hij "een bespreking van toekomstige besprekingen" overweegt.
Het moet gezegd dat zijn pad bezaaid ligt met landmijnen sinds de taper tantrum in 2013. Door een al te bruusk einde van de kwantitatieve verruiming aan te kondigen, sloeg de Fed de markten toen helemaal uit het lood. Ook Ben Bernanke, de toenmalige voorzitter, heeft enkele uitdrukkingen aan het vocabularium van de centrale bankier nagelaten.
Hij stelde destijds voor om "wat gas terug te nemen op het moment dat de auto versnelt, zonder daarom al te remmen". Een andere bestuurder van de Fed uit die tijd, Jeffrey Lacker, bedacht een al even kleurrijke manier om de terugtrekking te omschrijven: de Fed "laat de kom fruitpunch op tafel staan en blijft er extra alcohol aan toevoegen, maar wat minder dan voordien".
Minder ervaren beleggers slaat het taalgebruik van de centrale bankier mogelijk met verstomming, maar de oefening van vorige week lijkt geslaagd, ook al was de boodschap minder verruimend dan verwacht en hebben de bestuurders van de Fed de datum vervroegd waarop zij een eerste renteverhoging verwachten. Dat bewijst de reactie van de markten. Kort na de verklaring van de Fed steeg de lange rente, maar daags nadien zette ze een daling in. Ook de Amerikaanse aandelenmarkt verteerde het nieuws vrij goed, inclusief de segmenten die het gevoeligst zijn voor een stijging van de rente: de eerstvolgende beursdag bereikte de Nasdaq al een nieuw hoogtepunt.
Jerome Powell lijkt zijn eerste stap op het slappe koord dus tot een goed einde te hebben gebracht. De weg naar vaste grond is echter nog lang. Onderweg wachten tal van valkuilen – wie weet houdt de inflatoire druk dan toch aan, herstelt de arbeidsmarkt sneller dan verwacht of beginnen de lonen te stijgen.
