Groene obligaties zijn populairder dan ooit en het aantal uitgiftes stijgt explosief. Maar de emittenten van deze obligaties blijken zelf soms helemaal niet zo groen te zijn. Bedrijven die niet binnen een bepaald tijdsbestek voldoen aan de gestelde ESG-criteria, betalen een hogere coupon aan de obligatiehouders. Met andere woorden: beleggers profiteren van niet-donkergroene emittenten.

Is het niet verstandiger om emittententen die de strenge ESG-doelstellingen halen, een minder hoge rente te laten betalen in plaats van hen te straffen? Dat vraagt Pilar Gomez-Bravo, hoofd obligatie-beleggen Europa bij vermogensbeheerder MFS, zich af. "Het is gunstig voor emittenten om beloond te worden met lagere kapitaalkosten zodra zij hun doelen bereiken. Beleggers kunnen op hun beurt pronken met het feit dat ze papier in portefeuille hebben van een meer duurzaam bedrijf", aldus Pilar-Gomez.

De toename van green bonds maakt het in ieder geval van groot belang dat beleggers goed kijken naar hoe groen een obligatie echt is. Groene obligaties zijn momenteel zo gewild omdat beleggers vaak bereid zijn een premie te betalen om ze te bemachtigen. Morgan Stanley berekende onlangs dat beleggers yields accepteren die 5 tot 10 basispunten onder vergelijkbare niet-groene obligaties liggen.

“Dit lijkt een win-winsituatie omdat bedrijven en andere emittenten toegang krijgen tot goedkoper kapitaal, dat ze gebruiken voor duurzame projecten. Maar soms is de uitgever van zo’n groene obligatie zelf dus helemaal niet zo groen. Het uitgeven van een green bond maakt de uitgever niet automatisch duurzaam en het is dus zaak om heel goed te kijken naar de uitgever om zo ESG-risico’s te begrijpen.”