Door Thomas Planell, Beheerder-Analist bij DNCA
 Thomas Planell, Beheerder-Analist bij DNCA |
Ze zijn de beste vijanden van de media en van een bepaald deel van het politieke landschap.
In deze periode van piekende energieprijzen (olie, gas, elektriciteit), waarbij overheden de facturen van de minst bedeelden subsidiëren, worden de recordresultaten van de oliegroepen als te goed ervaren, buitensporig goed … Tot in Engeland, bakermat van het moderne kapitalisme, waar we niet meer naar Ed Miliband hoeven te luisteren om ons in Brussel te wanen. Voor Ed Davey, de leider van de liberaaldemocraten, “is het niet normaal dat bedrijven dergelijke winsten maken zonder hen een uitzonderlijke belasting op te leggen, vooral als we weten dat er mensen zijn die hun verwarming niet durven aanzetten.”
Feit is dat British Petroleum zijn beste boekjaar in 8 jaar afsloot. Net als Shell (dat tot 35 % van zijn operationele free cashflow zou kunnen uitkeren aan zijn aandeelhouders), weet de groep die verantwoordelijk is voor de ramp met de Deepwater Horizons haar eigenaars te koesteren. Alleen al in het eerste kwartaal 2022 koopt ze voor 1,5 miljard dollar aan eigen aandelen terug.
Maar met voorsprong is Total samen met Equinor de grote winnaar van de gestegen gasprijs. Vandaag voeren 50 landen LNG in omdat we moeten beseffen dat gas op dit moment zowel letterlijk als figuurlijk de ‘brandstof van de transitie’ is. De voorbije jaren heeft Total zijn aanwezigheid in Europees gas verdubbeld en de overname van de invoeractiviteiten van Engie bezorgde de maatschappij een bijkomende gevoeligheid aan de ‘spot’-prijs. Elke gewonnen dollar op de koers stemt nu overeen met bijna 300 miljoen operationele cashflow extra voor de groep. Toen Total op de vooravond van zijn resultatenpublicatie een promotiecampagne lanceerde in zijn tankstations, ontstond bij sommigen de idee dat de groep een beetje sociale balsem wou smeren in het vooruitzicht van haar buitensporig goede cijfers.
Toch mogen we niet vergeten dat deze ondernemingen enkele magere jaren achter de rug hebben.
De jonge CEO Bernard Looney herinnerde er dan ook aan dat 2020 het slechtste jaar in de 112-jarige geschiedenis van BP was. Het feit dat Total veerkrachtig is in de crisis en een hefboomeffect realiseert in het herstel is te danken aan herstructureringen, gedisciplineerde investeringen, kostenrationalisering en productiviteitsinspanningen op alle niveaus gedurende meerdere jaren. De winstvruchten die vandaag geplukt worden, zijn het resultaat van de inspanningen uit het verleden: de stijging van de kapitaalkosten als gevolg van de kapitaalexodus uit de sector compenseren met operationele uitmuntendheid.
De markten hebben de afhankelijkheid van deze groepen van fossiele energie de facto al afgestraft. Een fiscale gesel toevoegen aan deze beproeving zou de situatie alleen maar verergeren. De echte les uit dit publicatieseizoen van de oliemaatschappijen is dat geen enkele groep in de sector voor de komende jaren een nettostijging van de investeringen plant. Op een moment dat de energiezekerheid wankeler is dan ooit, doen de politici die het meest geneigd zijn om de winsten te belasten er goed aan om na te denken over de implicaties van hun dadendrang. Afgeroomd door een galopperende inflatie (nog eens 7,5 % in januari in de Verenigde Staten) zal de consumptie van de gezinnen minder bijdragen aan de wereldwijde bbp-groei van 4,4 % die dit jaar wordt verwacht. De bedrijfsinvesteringen moeten de fakkel overnemen: de CAPEX van de bedrijven van ontwikkelde landen wegen slechts 6 % op de omzet en staan op hun laagste niveau in 20 jaar. De orderboekjes van uitrustingsfabrikanten als Fanuc en Siemens zijn goed gevuld en effenen het pad voor een fors herstel van de investeringen, maar het is zaak om de prille herindustrialisering nu niet in de kiem te smoren. Aandeelhouders belonen zij die uitkeren niet minder dan zij die investeren!
