2022 Zou sowieso een moeilijk jaar worden, maar het is nu al zwaarder gebleken dan Nikolaj Schmidt, chief international economist bij T. Rowe Price, had verwacht. De problemen waarmee de wereldeconomie aan het begin van het jaar werd geconfronteerd, zijn niet weggeëbd, integendeel, ze zijn in een stroomversnelling geraakt en hebben een stormachtige snelheid bereikt. Beleggers zijn op zoek naar plaatsen om te schuilen - en naar tekenen die aangeven wanneer de storm voorbij zal zijn.

Volgens Schmidt zijn er drie belangrijke krachten die de huidige macro-economische situatie bepalen: groei, inflatie en het beleid van de centrale banken. Het traject van de markt zal worden bepaald door het pad en de interactie van deze drie krachten. Schmidt neemt ze een-voor-een onder de loep.

Waarom een recessie aanstaande is

De groeivooruitzichten zijn niet positief. De wereldeconomie is getroffen door een opeenvolging van negatieve schokken. De krachtigste hiervan hielden verband met de sterke stijging van de inflatie en de monetaire verkrapping door de centrale banken. Een bijzonder onaangenaam aspect van de huidige inflatiestijging is dat de koopkracht van gezinnen wordt uitgehold, waardoor de vraag inzakt. De teruglopende vraag wordt nog eens verergerd door de monetaire verkrapping door de centrale banken. Schmidt verwacht dat deze schokken in de komende kwartalen op de groei zullen blijven drukken.

De opkomende storm

De markt heeft volgens Schmidt een aantal verschillende opvattingen over het inflatietraject. Velen denken bijvoorbeeld dat de inflatie op korte termijn zal afnemen naarmate de verstoringen aan de aanbodzijde wegebben. Als Schmidt echter de berichten over inflatie van nabij bekijk, komt hij tot de conclusie dat zelfs als de inflatie op korte termijn matigt, hij zal afnemen tot een tempo dat nog steeds ver boven de inflatiedoelstellingen van de belangrijkste centrale banken ligt. Hij denkt dat dit de druk op de centrale banken zal houden om een krap beleid te blijven voeren.

Monetaire verkrapping

De centrale banken zijn hawkish en lijken vastbesloten om de monetaire teugels verder aan te halen. Schmidt vond het opmerkelijk dat, zelfs toen de financiële voorwaarden verkrapten en de economie duidelijke tekenen van barsten vertoonde, de Fed in juni besloot het tempo van de monetaire verkrapping op te voeren door de beleidsrente met 0,75 procentpunt te verhogen - de grootste verhoging van de beleidsrente in één enkele vergadering in bijna drie decennia. In recente cycli van beleidsverkrapping zou een combinatie van een zwakkere economische conjunctuur en snel verkrappende financiële omstandigheden de Fed ertoe hebben overgehaald - op zijn minst - de monetaire verkrapping te staken. Het is duidelijk dat deze cyclus anders is.

Beleggers moeten zich hier scherp bewust van blijven dat de grote centrale banken niet op het punt staan de handdoek in de ring te gooien in de strijd tegen de inflatie. Schmidt denkt dat de wereldeconomie veel sterker zal vertragen dan de centrale bankiers denken en dat hun monetaire beleidskoers dus te krap zal blijken te zijn.

De combinatie van deze drie krachten zal waarschijnlijk leiden tot een vertraging van de groei naar een recessie, terwijl de verhoogde inflatie de centrale bankiers gefocust houdt op het voeren van een strak monetair beleid. Aangezien de waardering van de meeste risicovolle activa profiteert van de lage rente en de hoge groei, vormt dit vooruitzicht duidelijk een grote uitdaging voor risicovolle activa.

Positieve signalen om naar uit te kijken

Naar welke signalen van een op handen zijnde verandering in de markt kunnen beleggers uitkijken? Volgens Schmidt moet er een einde komen aan de monetaire verkrapping of moeten er tekenen zijn die wijzen op betere groeivooruitzichten, willen de financiële markten verbeteren. Aan geen van beide voorwaarden zal echter op korte termijn worden voldaan: De centrale banken zijn nog maar net hawkish geworden en de groei-indicatoren zijn duidelijk neerwaarts gericht. De belangrijkste centrale banken zullen alleen weer dovish worden als de inflatiedruk die zij kunnen beheersen, afneemt, maar dan verzwakt de arbeidsmarkt. En dat is ook geen prettig vooruitzicht.

Waardoor kunnen markten positief verrast worden?

Een aanzienlijke daling van de olieprijs zou volgens Schmidt een welkome ontwikkeling zijn, zowel vanuit het oogpunt van de inflatie als van de groei. De olieprijs daalt normaliter naarmate de groei vertraagt. Dit is een van de positieve kanten van een groeivertraging van de wereldeconomie. Een andere mogelijke positieve verrassing zou zijn als de stimulerende maatregelen in China aanslaan. China is een grote economie, en elke positieve impuls voor de vraag zou welkom zijn.

Grootste zorg: gastekort Europa

Een van de grootste zorgen van Schmidt blijft het vooruitzicht van gastekorten in Europa. De ontwikkelingen van de afgelopen weken wijzen erop dat dit waarschijnlijker is dan de consensus voorspelt. Een schok die leidt tot energierantsoenering in Europa en het stilvallen van de industriële activiteit zal wereldwijde repercussies hebben - zowel een druk op de groei als een aanwakkering van de inflatie aan de aanbodzijde. Dat zou voor de centrale banken een omgeving creëren waarin het alleen maar complexer wordt om in te navigeren.

Om de risico's te beheersen, denkt Schmidt dat beleggers er verstandig aan doen om conservatief te blijven en hun kruit droog te houden totdat er meer bemoedigende signalen komen. De omgeving blijft steun bieden aan de Amerikaanse dollar, terwijl de volatiliteit een uitdaging blijft voor obligatie- en aandelenbeleggers.