Wereldwijde centrale banken zullen bij een volgende crisis waarschijnlijk minder bereid zijn om buitengewoon soepel beleid (quantitative easing, QE) te voeren, zoals tijdens de coronapandemie. Dat schrijven Peder Beck-Friis en Richard Clarida, respectievelijk econoom en Global Economic Advisor bij Pimco, s’ werelds grootste obligatiebelegger.

Centrale banken reageerden snel op de door de pandemie veroorzaakte crisis door de rentes te verlagen en kwantitatieve versoepelingsprogramma's (QE) te introduceren. Deze monetaire acties vulden de budgettaire expansie aan en achteraf gezien hebben de zeer accommoderende monetaire en begrotingsstimuleringsmaatregelen waarschijnlijk geleid tot onevenwichtigheden ten opzichte van het totale aanbod van goederen en diensten na de pandemie, concluderen Beck-Friis en Clarida.

Staatsschuld de boosdoener

Toch was het QE-programma van centrale banken niet de hoofdoorzaak van de hoge inflatie. “Als we kijken naar de geavanceerde economieën, zien we een veel zwakkere relatie tussen de kerninflatie en de groei van de monetaire basis sinds het begin van de pandemie.” Volgens Beck-Friis en Clarida was juist de groei van de staatsschuld een belangrijke aanjager van de post-pandemische inflatie in de geavanceerde economieën.

Meer vooruitkijkend verwachten ze dat, zodra bedrijven, beleidsmakers en consumenten de permanent hogere prijzen grotendeels hebben geaccepteerd, centrale banken waarschijnlijk terugkeren naar hun traditionele rol in het sturen van het toekomstige inflatiepad. “Ze zullen hun QE-programma’s verder afbouwen en er kan een brede ‘QE-moeheid’ optreden die vragen oproept over het vermogen en de bereidheid van centrale banken om in de volgende crisis buitengewoon beleid te voeren.”