Onlangs is in China een verrassende halfjaarlijkse herziening van de begroting door beleidsmakers goedgekeurd, met als gevolg dat het begrotingstekort met bijna een procent is vergroot, van 3,0% naar 3,8%. Dat is ongebruikelijk. Eerdere herzieningen waren voornamelijk het gevolg van ingrijpende economische gebeurtenissen zoals aardbevingen en financiële crises. Het feit dat deze verandering tegen de achtergrond van een stabiliserende economische situatie plaatsvindt, wijst erop dat beleidsmakers bereid zijn om te doen wat nodig is om de groei te stimuleren en leidt waarschijnlijk tot een verbetering van de stemming ten aanzien van de regio.

Onlangs reageerden de markten verrast op het besluit van de Chinese overheid om de begroting te herzien op een manier die ertoe zou kunnen leiden dat het begrotingstekort van 3,0% naar 3,8% uitloopt, waarmee de kritieke drempelwaarde van 3,0%, die onlangs nog tijdens de COVID-jaren overschreden is, opnieuw zou worden overschreden.

Begrotingsherzieningen die in de loop van het jaar worden aangekondigd, zijn historisch gezien zeldzaam in China. Soortgelijke herzieningen zijn na zowel de Aziatische financiële crisis van 1998 als de aardbeving in Sichuan van 2008 aangekondigd, situaties waarin de Chinese economie de gevolgen ondervond van grootschalige invloeden van buitenaf. De afwezigheid van een catastrofale gebeurtenis in dit geval, in combinatie met het feit dat China momenteel een periode van economische stabiliteit doormaakt, wijst erop dat beleidsmakers groot belang hechten aan het aanjagen van de groei.

Het BBP is in het derde kwartaal met 4,9% op jaarbasis gegroeid, waarmee de consensusopvatting ruimschoots is overtroffen en de groeidoelstelling van 5% die China zich had gesteld, waarschijnlijk haalbaar geworden is. Omdat beleggers de vrees hadden dat de onverwachts goede economische resultaten ertoe zouden leiden dat voortijdig van het beleid zou worden afgestapt, reageerde de markt in de geest van de gedachte dat “goed nieuws slecht nieuws is”. Hoewel de angst gerechtvaardigd was, gezien de manier waarop het stimuleringsbeleid in de afgelopen jaren niet aan de verwachtingen voldeed, lijkt de verrassende herziening van de begroting erop te wijzen dat het dit keer anders is.

Beleidsmakers lijken te hebben ingezien dat de aanhoudende vastgoedcrisis en de schuldenlast bij plaatselijke overheden een zinvolle fiscale uitbreiding noodzakelijk maken. Hoewel een bazooka-achtige stimuleringsmethode die doet denken aan die van eerdere cycli in de basis nog steeds niet aan de orde is, zal er waarschijnlijk met de gecoördineerde fiscale en monetaire maatregelen worden doorgegaan totdat de economie hersteld is – wat voor beleggers misschien reden is om hun nog wat weinig enthousiaste houding ten aanzien van de regio los te laten.