Gilles Moëc, AXA Group Chief Economist en Head of AXA IM Research
- De dreigende budgettaire verkrapping in de eurozone zou de ECB moeten aanmoedigen om een duidelijker pad uit te stippelen voor haar eigen beleid
- Het VK is een duidelijk voorbeeld van een potentiële samenwerking tussen de regering en de centrale bank
- Bij het bekijken van China's beleidsopties, moet men maatregelen voor financiële stabiliteit niet verwarren met fiscale stimulering.
Hoewel er nu consensus is dat de Fed in september voorzichtiger had moeten zijn, zit de markt nu paradoxaal genoeg bijna precies op één lijn met de dot plot van het FOMC. We hebben ervoor gewaarschuwd om te veel naar dergelijke voorspellingen te kijken, gezien de naderende verkiezingen in de VS, die heel andere effecten op de inflatie zouden kunnen hebben. Een dergelijke onzekerheid bestaat niet in de eurozone. Natuurlijk heeft Europa zijn eigen politieke spanning, maar het begrotingsbeleid voor volgend jaar is tenminste duidelijk: op basis van de toezeggingen van de regeringen in de drie grootste economieën zal de aanpassing in de eurozone 0,9% van het BBP bedragen. Dat kan de ECB niet negeren.
De schattingen van het effect van fiscaal en monetair beleid op het BBP lopen uiteen, maar weinigen zullen beweren dat de fiscale bezuinigingen van volgend jaar geen drukkend effect zullen hebben op de toch al matige binnenlandse vraag. Dat zou een van de redenen moeten zijn waarom we denken dat de ECB moet afstappen van haar “één vergadering per keer”-mantra, waaraan ze vorige week opnieuw vasthield. Het feit dat de Raad van Bestuur unaniem akkoord ging met een back-to-back verlaging die een paar weken geleden nog zeer omstreden zou zijn geweest, is positief. Maar ook al blijft een zekere mate van data-afhankelijkheid natuurlijk bestaan, er is nu genoeg duidelijkheid over het soort interne risico's voor de groei waarmee de eurozone wordt geconfronteerd om een minder reactieve aanpak te rechtvaardigen.
Volgende week zal de minister van Financiën in Londen de begroting voor 2025 onthullen. Wij denken dat het VK een heel duidelijk geval is van potentiële samenwerking tussen de centrale bank en de regering, aangezien er een begrotingsaanpassing aankomt die aan het begin van de periode wordt doorgevoerd.
We houden ons oordeel over China's fiscale stimulans nog even voor ons zolang we geen preciezere informatie krijgen. We merken op dat de markt de neiging heeft om zeer positief te reageren op geluiden over een aanzienlijke stijging van de uitgifte van schuldpapier door de centrale overheid. Als een groot deel wordt omgeruild voor schuld van lokale overheden, kan dat positief zijn voor de financiële stabiliteit, maar de directe impact op de bedrijvigheid zou vrij beperkt kunnen zijn.
