Door Gilles Moëc, AXA Group Chief Economist en Head of AXA IM Research
Nu de politieke risico’s toenemen, kan Frankrijk rekenen op grote binnenlandse spaarreserves om internationale investeerders te vervangen. De gegevensstroom uit de eurozone helpt om Europese rendementen los te koppelen van de Amerikaanse. Op de middellange termijn kan echter een te sterke focus op het inzetten van binnenlandse spaargelden voor overheidsfinanciering duur uitvallen voor de groeidynamiek.
De kans op een succesvolle vertrouwensstemming die leidt tot het aftreden van de premier, neemt toe in Frankrijk. Hoewel de mogelijkheid van een daaropvolgende "shutdown" van de regering volgens ons zeer klein is, brengt dit opnieuw de Franse begrotingskwesties in de schijnwerpers. De ontwerpbegroting voor 2025 was al ambitieus, en de concessies die tijdens het parlementaire proces zijn gedaan, hebben het nog moeilijker gemaakt om het doel van een tekort van 5% te halen. Meer instabiliteit kan een domino-effect hebben op de economische vooruitzichten. Het consumentenvertrouwen is al gedaald en de spaarquote zou verder kunnen stijgen, waardoor het herstel van de consumptie – waar de regering op rekent voor de belastinginkomsten in 2025 – wordt gefrustreerd.
Als de begroting niet wordt aangenomen, zou het waarschijnlijk een optie zijn om het parlement te vragen om belastingheffingen onder dezelfde voorwaarden als in 2024 te verlengen. Met het bevriezen van de belastingschijven en een nominale bevriezing van de meeste overheidsuitgaven die deze verlenging met zich meebrengt, zou het ontbreken van de geplande discretionaire maatregelen voor 2025 niet per se dramatisch zijn, maar de begrotingstrajecten zouden wel in twijfel worden getrokken. De begroting van 2025 is slechts een eerste stap in een meerjarig traject. Als het nu al zo moeilijk is om een aanpassing van 1% van het BBP door te voeren, dan zullen de kansen om volgend jaar iets betekenisvols te realiseren aanzienlijk kleiner zijn, tenzij er politieke duidelijkheid komt.
Ondanks de onrust en aanwijzingen dat sommige internationale investeerders minder enthousiast zijn over Franse staatsschuld, merken we echter op dat de staatsobligatiespread afgelopen vrijdag slechts marginaal buiten de handelsbandbreedte van de afgelopen vier maanden lag, en het absolute 10-jaarsrendement lager was dan vlak vóór de ontbinding van de Nationale Assemblee. Dit weerspiegelt waarschijnlijk dat Frankrijk kan rekenen op grote binnenlandse spaarreserves. Frankrijk heeft ook het geluk dat er geen besmetting is vanuit de VS naar de Europese obligatiemarkten, en de laatste gegevens wijzen op verdere beleidsversoepeling door de ECB. Dit vermindert de kortetermijnrisico’s, maar we herhalen het punt dat we afgelopen zomer maakten: in de voetsporen treden van Italië, met steeds meer binnenlandse spaargelden die worden gebruikt om de overheid te financieren, kan de potentiële groei beperken door de toegang van de private sector tot financiering te verkleinen.
