Door Julien-Pierre Nouen, Hoofd Economisch Onderzoek en Gediversifieerd Beheer bij Lazard Frères Gestion

Julien-Pierre Nouen

De Chinese langetermijnrente is sinds 2021 gestaag gedaald. In Japan daarentegen stijgt de langetermijnrente al bijna twee jaar. Als gevolg hiervan hebben de rendementscurves op dertig jaar elkaar zojuist gekruist: Japanse obligaties leveren nu meer op dan Chinese obligaties, namelijk 2,28% tegenover 2,21%.

Op tien jaar blijft het verschil groot, met een Chinees rendement van 2,03% tegen 1,05% in Japan. Hoewel beleggers verwachten dat de Japanse kortetermijnrente zal stijgen, blijft de verwachte stijging voorlopig gematigd. Het is daarom interessant om de “20-jaarsrente over 10 jaar” te bekijken, die de verwachtingen voor de komende 10 jaar elimineert, in tegenstelling tot de 30-jaarsrente, die ze wel omvat. Deze rentevoet bedraagt nu 2,90% in Japan, tegenover 2,30% in China, wat de groeiende kloof aan de lange kant van de curve illustreert.

“Japanisering” van de Chinese economie

Deze trend bevestigt de uiteenlopende trajecten van de twee Aziatische economieën. De laatste gegevens bevestigen dat de Japanse economie de deflatie te boven komt, waarbij de lonen versnellen en de bedrijfsmarges verbeteren.

De Chinese economie blijft daarentegen kampen met een gecompliceerde economische situatie. De vastgoedcrisis blijft het consumentenvertrouwen onder druk zetten en de toch al hoge schuldenlast betekent dat de vele renteverlagingen van de afgelopen jaren nog niet tot een herstel van de kredietverlening geleid hebben. De Chinese bbp-deflator staat al sinds medio 2023 op negatief. Reden te meer om het debat over de “Japansisering” van de Chinese economie blijven voeden...