Door Gilles Moëc, AXA Group Chief Economist en Head of AXA IM Research
- Zelfs wanneer de nieuwe “tariefdoelstellingen” van de VS op 2 april worden onthuld, zal er onzekerheid blijven bestaan. We onderzoeken de “kosten van onzekerheid” voor de VS, via de investeringen van bedrijven en het consumentenvertrouwen. Onzekerheid weegt ook op de Fed. Hun nieuwe prognoses suggereren dat het FOMC zich zorgen maakt over stagflatoire risico's.
- Handelskwesties zijn slechts een deel van de algemene beleidsonzekerheid in Europa. Recente ontwikkelingen op binnenlands gebied creëren een positief risico, ook al is de tariefverhoging voor nu, terwijl fiscale steun voor morgen is.
Op 2 april zouden de VS hun uitgebreide tariefplannen bekendmaken, maar Scott Bessent presenteerde ze als slechts het begin van de onderhandelingen: de onzekerheid over de handel zal nog maanden hoog blijven, met een prijs die betaald moet worden in termen van groei, zowel voor de doelen van de nieuwe tarieven als voor de VS zelf. Op basis van schattingen voor 2018-2019 zou de onzekerheid alleen al 2 tot 4% van de capex van Amerikaanse bedrijven kunnen kosten. Aan de consumentenkant bevestigt ons econometrisch model dat Amerikanen depressiever blijven dan de “objectieve” toestand van de economie doet vermoeden. Dit was al zo onder Biden en is nog steeds zo. We vermoeden dat het constante bombardement van nieuws over tarieven niet helpt. Sentiment doet ertoe: zelfs als je controleert voor “harde” variabelen, heeft het consumentenvertrouwen een meetbare invloed op de bestedingen. Het is in dit stadium waarschijnlijk niet krachtig genoeg om de VS in een recessie te storten, maar in combinatie met lagere aandelenkoersen en een afwachtende houding ten aanzien van investeringen, zou de aanzienlijke groeivertraging in de VS die we alleen voor 2026 verwachtten, wel eens sneller kunnen optreden.
De leden van het FOMC hadden vorige week ook veel te maken met onzekerheid. Terwijl de markt zich concentreerde op enkele dovish aspecten van de uitspraken van Jay Powell, suggereert een zorgvuldige blik op de details van de Fed-prognoses dat, hoewel de centrale bank nog niet klaar is om over te stappen op een stagflatoire baseline, het neerwaartse risico voor groei en - waarschijnlijk duidelijker - opwaartse risico's voor inflatie, rond een nog steeds gunstig centraal scenario, serieus worden genomen.
Natuurlijk is de onzekerheid over de handel een andere tegenwind voor Europa. In Duitsland en Frankrijk is de bron van de aanzienlijke stijging van de algemene onzekerheid over het economisch beleid echter van vóór de handelsoorlog 2.0 en is deze meer binnenlands. De bevestiging van het succes van de nieuwe Duitse regering om het begrotingsbeleid voor de komende 10 jaar resoluut om te buigen, en in Frankrijk de terugkeer van duidelijker politiek leiderschap in een context waarin defensie en buitenlandse zaken domineren, kunnen een deel van de externe tegenwind compenseren. Toch blijft de volgorde problematisch: de tarieven zijn voor vandaag, defensie-uitgaven zijn voor morgen.
