Sinds halverwege dit jaar beweegt de euro zich zijwaarts ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Na een sterke stijging in de eerste jaarhelft, schommelt het valutapaar nu binnen een nauwe bandbreedte van 1,16 tot 1,18 dollar. Xueming Song, valutastrateeg bij DWS, vraagt zich waarom de euro, ondanks de zwakke dollar en de aangekondigde Europese investeringsprogramma’s, niet meer aan waarde wint.
Een belangrijk deel van de verklaring ligt in het renteverschil, zegt Song. “In de eerste helft van 2025 versoepelde de Europese Centrale Bank haar monetaire beleid. De depositorente bedraagt nu 2%, terwijl de rentevoet van de Federal Reserve met 3,75% tot 4,00% beduidend hoger ligt, zelfs na de recente renteverlaging. Dat verschil maakt dollarbeleggingen interessanter en beperkt de opwaartse beweging van de euro. Deze druk houdt waarschijnlijk aan zolang de Fed haar beleid niet fors versoepelt of de ECB haar rentecyclus niet afrondt.”
Daar komt nog eens bij dat de economie van de eurozone niet om over naar huis te schrijven is. De Amerikaanse oogt sterk, in Europa niet zozeer, vanwege de zwakke investeringsactiviteit, zegt Song. “Een gebrek aan investeringen en een dalende binnenlandse vraag staan in contrast met de stabiele consumentenbestedingen in de VS. Op de valutamarkt betekent dit dat het groeiverschil de dollar stut, en een langdurige waardestijging van de euro tegenwerkt.”
De aangekondigde investeringsprogramma’s in Duitsland en andere Europese landen bieden volgens hem voorlopig weinig soelaas. “Hoewel er de komende jaren miljarden worden gestoken in infrastructuur en klimaatbescherming, gaan de meeste pas in 2026 van start en duurt het nog jaren voordat ze economisch effect hebben. Markten reageren echter vooral op snelle groeiprikkels. Bovendien vormt het gebrek aan een kapitaalmarktunie een rem op een snelle uitrol van nieuwe projecten. Zelfs als dit soort investeringen de groei op de lange termijn stutten, wegen renteverschillen en geopolitieke risico’s voorlopig zwaarder door op de wisselkoers dan het begrotingsbeleid.”
Ook handels- en politieke risico’s spelen mee, zegt Song. “De Amerikaanse invoerheffingen zetten druk op de export van Europese bedrijven, en de politieke onrust in sommige landen ondermijnen het vertrouwen in de euro. Daardoor hebben positieve factoren zoals stijgende reële lonen en overheidsinvesteringen geen blijvend effect.”
Tot slot bespeurt Song nog geen tekenen dat buitenlandse beleggers Amerikaanse aandelen massaal inruilen voor Europese. “De euro krijgt pas weer de wind in de rug als het groeiverloop in Europa merkbaar aantrekt of wanneer de Fed haar beleid nog meer versoepelt.”
