Door Enguerrand Artaz, Beheerder - La Financière de l'Echiquier.

Met de zege van de Democratische kandidaten Jon Ossoff en Raphael Warnock in de tweede ronde van de Senaatsverkiezingen in Georgia haalt het kamp van Joe Biden alle slagen thuis: het presidentschap en een meerderheid in het Huis van Afgevaardigden én de Senaat. Twee maanden na de verkiezingen en tal van vertragingsmanoeuvres later tekent zich dus toch de 'blauwe golf' af die sommige waarnemers hadden voorspeld.

Die uitspraak verdient echter enige nuance. Vooreerst hebben de Democraten in de Senaat slechts de krapst denkbare meerderheid: ze hebben evenveel senatoren als de Republikeinen (50) en danken hun overwicht alleen aan de vicepresident, die bij gelijke stemmen de doorslag geeft. Bovendien kunnen de Republikeinen een parlementair obstructiewapen in stelling brengen. Door te filibusteren kunnen zij tal van teksten tegenhouden, terwijl de Democraten 60 stemmen nodig hebben om die procedure te stoppen. En wie Mr. Smith goes to Washington van Capra gezien heeft, weet dat die zeer lang kan duren!

De filibusterregel geldt evenwel niet voor begrotingswetten en het staat nu vast dat er in de Verenigde Staten de komende weken een derde herstelplan komt. Nadat eind december al een plan van 900 miljard dollar werd goedgekeurd, zijn die nieuwe maatregelen mogelijk ook weer goed voor vele honderden miljarden dollars. Gezien de ambities die het Democratische kamp afgelopen zomer voor het tweede herstelplan had (meer dan 2.000 miljard dollar), loopt het bedrag misschien wel op tot meer dan een biljoen.

Om een blokkering in het Congres te voorkomen – en omdat er ook binnen het Democratische kamp zelf verdeeldheid is – zullen de meest gematigde Democraten wellicht proberen om met de gevoeligheden van de Republikeinen rekening te houden.

Die maatregelen zullen het economische herstelscenario ongetwijfeld sterk positief beïnvloeden. Afhankelijk van hoe snel de nieuwe maatregelen worden uitgerold, bereikt het Amerikaanse bbp mogelijk niet eind 2021, zoals momenteel wordt ingeschat, maar al aan het begin van de tweede jaarhelft weer het niveau van vóór de crisis. Er zou ook een aanzienlijk effect op de inflatievooruitzichten kunnen zijn.

Dat het monetair beleid er de afgelopen tien jaar niet in geslaagd is om de inflatie aan te wakkeren, komt volgens sommigen namelijk doordat het niet gepaard ging met begrotingsmaatregelen; de geldstroom die de Federal Reserve losliet, kwam alleen het financiële systeem ten goede en had geen effect op de prijzen van goederen en diensten, maar heeft wel de koersen van activa fors opgedreven. Aangezien de toename van de geldmassa door de opeenvolgende herstelplannen gerichter verloopt, komt er nu misschien dan toch een stijging van de inflatie in de reële economie.

Op de markten is dat wellicht gunstig voor enkele specifieke activaklassen. Om te beginnen de conjunctuurgevoelige sectoren of waardeaandelen. Die kunnen profiteren van de combinatie van economisch herstel met een matige stijging van de inflatie en doen het aan de start van een economische cyclus doorgaans beter dan de brede markt. Daarnaast aandelen uit de opkomende landen, die mogelijk steun krijgen van het doorsijpeleffect van de Amerikaanse groei, de stijging van het Amerikaanse begrotingstekort en de daling van de dollar.

En tot slot edelmetalen, omdat die traditioneel bescherming bieden tegen inflatie en de vraag ernaar toeneemt door het economische herstel, met name de vraag naar platina en palladium, die worden gebruikt in groene technologieën, die Joe Biden tot speerpunt van zijn programma heeft gemaakt.

Langlopende staatsobligaties (10 tot 30 jaar), in het bijzonder Amerikaanse, kunnen daarentegen tegenwind ondervinden van stijgende rente. De ingrepen van de centrale banken zullen dat effect waarschijnlijk wel temperen, maar het risico is in deze activaklasse niettemin overwegend negatief. In relatieve termen kunnen ook enkele niet-conjunctuurgevoelige en zeer hoog gewaardeerde groeiaandelen getroffen worden.

Sommige bedrijfsmodellen, met name in de technologiesector, veroorzaken echter een structurele verandering in de economie en blijven daarom hun plaats in een portefeuille verdienen.