Van de drie schokken wijzen er traditioneel twee op een sterke opleving in de VS (meer vacatures en een hogere CPI), één op een zwakke opleving (minder banengroei). Laten we de arbeidsmarktgegevens onder de loep nemen, want dat is het gebied waarop de Fed zich momenteel concentreert met haar wens om de werkgelegenheid terug te brengen naar het niveau van voor de pandemie.

Op het eerste gezicht lijken de gegevens het niet met elkaar eens te zijn: hoe kan het dat mensen niet weer aan het werk gaan, terwijl er toch veel banen zijn die moeten worden opgevuld?

Beide gegevens zijn echter niet met elkaar in tegenspraak: bij de totstandkoming van de consensus van bijna 1 miljoen nieuwe banen gingen de economen uit van een groeiende economie. Het JOLT-vacaturerapport bevestigt die visie, in die zin dat de ontbrekende aantallen in de gegevens van de banengroei gewoon in het JOLTS-rapport verschenen: het rapport over de nieuwe banen miste de consensus met -700.000, en het JOLTS-rapport ( vacatures) met +600.000.

De twee reeksen gegevens tonen aan dat de economische enquêtes accuraat waren wat betreft de huidige toestand van de Amerikaanse economie - zij groeit op schema. Misschien hadden de economen hun prognoses voor de JOLTS-gegevens gewoon naar boven moeten bijstellen gezien het tekort aan arbeidskrachten!

Het verrassende is dat er een verandering lijkt te zijn opgetreden in het reactievermogen van de beroepsbevolking op de bestaande vacatures. Een van de manieren om de arbeidsmarkt te bekijken is het percentage vrijwillige ontslagen, dat hieronder wordt afgezet tegen de werkgelegenheid. Zoals te verwachten is het vrijwillig ontslagpercentage een functie van werknemers die een betere baan vinden en stijgt het naarmate de krapte op de arbeidsmarkt toeneemt.

Zoals u in de onderstaande grafiek kunt zien, is het huidige vrijwillig ontslagpercentage in feite in overeenstemming met wat men zou verwachten bij een volledige tewerkstelling.

Bron: M&G, Bloomberg, 30 april 2021 (laatste beschikbare gegevens) De rapporten laten niets anders zien dan een Amerikaanse economie die op schema ligt - of misschien zelfs een beetje oververhit is, gezien de CPI-cijfers van deze week.

Op basis van de jongste beschikbare gegevens lijkt het erop dat de Amerikaanse arbeidsmarkt zich gedraagt alsof er sprake is van volledige tewerkstelling. Velen denken dat dit het gevolg is van de verlenging van een genereus werkloosheidsprogramma, begrijpelijke gezondheidsproblemen die de terugkeer naar de arbeidsmarkt ontmoedigen, of een gebrek aan infrastructuur voor sociale ondersteuning (bv. gesloten scholen). Aan al deze factoren zal uiteindelijk een einde komen, maar zolang zij voortduren, zou het traditionele verband tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt verstoord kunnen zijn.

In de VS verloopt de heropening van de economie zeer stimulerend, de steunmaatregelen van de overheid zijn zeer stimulerend, het monetaire beleid is zeer stimulerend, maar als de beroepsbevolking niet wordt gestimuleerd, zal de vraag het aanbod overtreffen, met alle inflatoire gevolgen van dien.