Door Julien-Pierre Nouen, directeur economische studies en gemengd beheer bij Lazard Frères Gestion

De Verenigde Staten zijn, samen met Denemarken, een van de weinige landen met een wettelijk vastgelegd schuldenplafond. De economische groei en aanhoudende tekorten leiden er regelmatig toe dat het plafond door een stemming van het Congres wordt verhoogd.De federale schuldlimiet werd voor het laatst in december 2021 verhoogd tot 31,4 biljoen dollar. Op dat moment was de overheid eendrachtig: het Witte Huis en beide kamers van het Congres werden door dezelfde partij gecontroleerd. Wanneer de overheid verdeeld is, kan de gebruikelijke stemming problematisch worden. Dat was het geval in 2011, toen een wanbetaling ternauwernood werd vermeden door een stemming van het laatste moment. Het resultaat was dat S&P de kredietwaardigheid van de VS verlaagde. Ondanks de politieke gevechten werd het schuldenplafond tot dusver altijd op tijd verhoogd.

Voor een regering die een tekort heeft, kan het niet kunnen uitgeven van schulden ernstige verstoringen veroorzaken. Als de Amerikaanse schatkistschuld, die in het mondiale financiële systeem als het risicovrije actief bij uitstek wordt beschouwd, in gebreke blijft, dan zou dat grote gevolgen hebben. Om een dergelijk scenario te vermijden, kan de Schatkist bestaande schulden verlengen en vertrouwen op de instroom van belastinginkomsten om haar uitgaven te financieren. Dit betekent dat zij voorrang moet geven aan haar verschillende betalingen, zoals sociale uitkeringen, salarissen van federale werknemers en facturen van leveranciers, wat aanzienlijke gevolgen heeft voor de economie.

Het Amerikaanse ministerie van Financiën bereikte op 19 januari het schuldenplafond, maar beschikt over diverse reserves en instrumenten om gedurende een korte periode normaal te blijven functioneren. Op 1 mei kondigde Janet Yellen aan dat het ministerie van Financiën deze middelen tegen 1 juni zal hebben opgebruikt.

Als gevolg daarvan is de T-bill rente daarna sterk gestegen. De T-bill tarieven voor drie looptijden - 23 mei, 6 juni en 6 juli - volgden hetzelfde traject tot midden april. Daarna gaven beleggers de voorkeur aan T-bills die in mei vervielen en vermeden ze die op 6 juni, waarvoor de tarieven aanzienlijk stegen.

De Democraten roepen op tot een onvoorwaardelijke verhoging van het schuldenplafond, terwijl de Republikeinen stellen dat elke verhoging met bezuinigingen gepaard moet gaan. Beide partijen lijken vast te zitten in hun standpunt. Hoewel in het verleden altijd overeenstemming werd bereikt, begint de tijd te dringen. Afgezien van de T-bills reageren de markten nauwelijks op de situatie. Wij vragen ons af hoe lang dit nog zal duren.