Pierre Pincemaille, Algemeen Secretaris van Gestion DNCA Investments.
De pessimisten onder ons zeggen vaak dat er twee zekerheden zijn in het leven: belastingen en de dood. Omdat hij voor het laatste geen remedie kon vinden, besloot Donald Trump om de belastingen aan te pakken via zijn Big and Beautiful Bill. Dit wetsontwerp (van 1117 bladzijden!) bevat de belangrijkste prioriteiten van zijn programma en dreigt het tekort en de staatsschuld verder te doen oplopen.
De vriendelijke druk van de president op zijn eigen partij en de bevestiging van het gezegde van de grootste pessimisten* waren nodig om dit wetsontwerp met één stem door het Huis van Afgevaardigden te krijgen (215 tegen 214). Na deze felbevochten stemming volgt de Senaat; de bedoeling is het wetsontwerp goedgekeurd te hebben vóór de symbolische datum van 4 juli.
Toevallig heeft Moody's tegelijkertijd besloten om de rating van de Verenigde Staten te verlagen van AAA naar AA1 en gaat het nu uit van een tekort van 9% van het bbp binnen 10 jaar, tegenover 6,4% in 2024. Ter herinnering: S&P deed dat al in 2011 en Fitch in 2023. De reactie van de markten van het type travel and arrive op de dag van de aankondiging doet vermoeden dat deze beslissing algemeen verwacht werd: de rendementen van staatsobligaties op 10 en 30 jaar sloten de handelsdag lager af na een aanvankelijke stijging.
Dat de ratingverlaging door Moody's weinig indruk maakte. lag vooral aan het feit dat de fiscale ongerustheid de markten diep in de aanloop naar deze beslissing trof. Volgens het CRFB** zouden de kosten voor het verlengen van de belastingkredieten uit 2017 (Tax Cuts & Jobs Act), gekoppeld aan de nieuwe afbouw, tussen 3,3 en 5,2 biljoen dollar op 10 jaar moeten liggen, afhankelijk van het tijdelijke of permanente karakter van bepaalde maatregelen. Het resultaat: een aankoopstaking door internationale beleggers in 2025, een matige aanbesteding eind mei waardoor de rente op Amerikaanse staatsobligaties op 30 jaar opnieuw boven de psychologische drempel van 5% uitkomt en de Microsoft 2027-obligatie nu wordt verhandeld met een negatieve spread ten opzichte van de Amerikaanse staatsobligatie met dezelfde looptijd. Zelfs het IMF liet zich niet onbetuigd, met een optreden in de media om op te roepen tot een vermindering van het Amerikaanse begrotingstekort.
Het is geen verrassing dat de stijging van de Amerikaanse obligatierente met een lange looptijd gepaard gaat met het herstel van de termijnpremie. Die komt overeen met de compensatie van beleggers om langlopende obligaties aan te houden (in plaats van kortlopende obligaties te rollen). Omdat dit gegeven niet direct waarneembaar is op de markt, wordt het afgeleid uit econometrische modellen zoals dat van de Federal Reserve van New York. Volgens dit model komt de premie in de buurt van 1% voor de looptijd op 10 jaar, na over de periode 2014-2024 overwegend negatief te zijn geweest door het onconventionele beleid van de Fed.
De ‘onzichtbare hand’ van de markt, getheoretiseerd door Adam Smith, of zijn hedendaagse versie van de obligatie-uitkijk heeft zijn werk gedaan, geconfronteerd met de ‘budgettaire gruwel’, zoals Elon Musk het onlangs noemde: de geannualiseerde prestatie op 10 jaar van Amerikaanse staatsobligaties met een lange looptijd staat op een historisch dieptepunt (-1%). De activaklasse bevindt zich in dezelfde situatie als aandelen in 2009 (-3,4%, de slechtste geannualiseerde prestatie op 10 jaar sinds 1939) of als grondstoffen in juni 2018 (-7,7%).
Een dergelijke opeenstapeling van ondermaatse prestaties, gekoppeld aan de mogelijke terugkeer van internationale beleggers, aangetrokken door hogere rendementen (reële 10-jaarsrente op het hoogste niveau sinds 2008) en de implementatie in het tweede halfjaar van de hervorming van de SLR***, die de verplichtingen van Amerikaanse banken met betrekking tot het aanhouden van staatsobligaties versoepelt, zou in theorie de diepste obligatiemarkt ter wereld in staat moeten stellen om uit de penalty box te stappen…
