Pierre Pincemaille, Algemeen Secretaris van Gestion DNCA Investments.
Doorgewinterde beleggers zeggen wel eens dat twee dingen de aandelenmarkten op lange termijn beïnvloeden: de rentevoeten en de winst per aandeel, de rest telt slechts op korte termijn. Aangezien het seizoen van de halfjaarlijkse publicaties op zijn einde loopt zonder noemenswaardige ongevallen (maar met een grote groeikloof in het voordeel van de Amerikaanse bedrijven), zijn de ogen nu gericht op de Federal Reserve en haar voorzitter Jerome Powell.
Die heeft blijk gegeven van een buitengewone weerbaarheid tegen de herhaalde druk van Donald Trump op de netwerken en zelfs een onverwacht bezoek aan het gebouw van de instelling dat wordt verbouwd. Uiteindelijk bracht het banenrapport van juli daar verandering in. Dit rapport, dat de verantwoordelijke van het BLS* zijn functie heeft gekost, toonde eens te meer aan dat het voor de centrale bank moeilijk is om de toestand van de Amerikaanse economie in te schatten: naast de jobcreatie voor de maand juli (+ 73k) werden de twee voorgaande maanden afgesloten met een negatieve herziening van 258k. Deze aanpassing (ongezien buiten een recessie zoals in 1990, 2001 en 2008) brengt het voortschrijdende gemiddelde van de laatste drie maanden terug tot een jobcreatie van +35k, tegenover +150k vóór de publicatie van het rapport!
Naar aanleiding van deze ingrijpende herziening heeft Minister van Financiën Scott Bessent gezegd dat de Fed een verlaging met 50 bp in september zou moeten overwegen. Maar het was Christopher Waller (die samen met Bowman een andere mening was toegedaan tijdens het laatste FOMC en kandidaat is voor de functie van voorzitter van de Fed) die het meest uitgesproken was, door zijn intentie aan te kondigen om volgende maand voor een verlaging met 25 bp te stemmen en vooruit te lopen op verdere versoepelingen, om de verzwakking van de arbeidsmarkt te omzeilen.
In het licht van deze plotse verslechtering en de publicatie van een CPI** in lijn met de verwachtingen voor de maand juli (+0,2% m/m) stuurden de markten hun verwachtingen snel bij en lijkt een daling van de beleidsrente met 25 bp in september een feit (impliciete waarschijnlijkheid van 85%), na 9 maanden pauze.
Het dovish-discours van Jerome ‘Too late’ Powell tijdens het traditionele symposium van Jackson Hole in Wyoming bevestigde alleen maar het sentiment van de beleggers, die verwachten dat de Amerikaanse monetaire instelling zich zal aansluiten bij de 88 centrale banken die dit jaar hun rentevoeten hebben verlaagd. Jay Powell merkte immers op dat de risicobalans geëvolueerd is, met een potentiële daling van de werkgelegenheid en tegelijkertijd het waarschijnlijk tijdelijke karakter van de douanetarieven voor de Amerikaanse inflatie.
Deze mogelijke ommekeer in het Amerikaanse monetaire beleid is cruciaal voor de huidige regering, die worstelt met de muur van de staatsschuld, na de OBBB***. De gemiddelde looptijd is vijf jaar en vereist een rente van ongeveer 3% (tegenover 3,7% op het moment van schrijven) om de kosten van de schuldaflossing te stabiliseren op het huidige niveau van 1,2 triljoen dollar. Meer in het algemeen is de spil van de Fed historisch gezien een goed moment geweest om het duratierisico terug op te nemen in de obligatieportefeuilles.
De vaststelling is genuanceerder voor Amerikaanse aandelen: de S&P 500 consolideert in de zes maanden na de hervatting van de verlagingen van de beleidsrente en het duurt twaalf maanden om te profiteren van een stijging van gemiddeld ongeveer 15%. We moeten vaststellen dat de aandelenbeleggers deze verhoging blijkbaar zagen aankomen en zelfs vóór de confrontatie met de Fed forfait hebben gegeven, volgens het laatste rapport van Bank of America over hun positionering: het bull-sentiment weerspiegelt zich in een verwachte recessie op het laagste peil sinds het begin van het jaar (op 5% dankzij het afnemende tariefrisico), een monetaire allocatie die dicht bij het dieptepunt ligt en een aandelenallocatie die gevoelig stijgt.
Dit sentiment maakt een sterke terugkeer van beursintroducties in de Verenigde Staten mogelijk en brengt de waardering van de Amerikaanse index van de 500 grootste kapitalisaties naar een historisch hoog niveau, met een koers-winstverhouding van 23x met een horizon van 12 maanden en een koers-verkoopverhouding van 3x. Nu het nieuwe schooljaar begint, lijkt het beursgezegde ‘don’t fight the Fed’ dan ook meer dan ooit actueel…
* Bureau of Labor Statistics
** Consumer Price Index
*** One Big Beautiful Bill
