Eén jaar nadat de wereldeconomie ontspoorde als gevolg van een pandemie waarvan niemand de draagwijdte kon inschatten, lijkt de situatie stilaan te normaliseren. Het voluntarisme van de centrale banken, die de overheden onder druk hebben gezet om de economie te ondersteunen, lijkt eindelijk zijn vruchten af te werpen.

Door Yoann Ignatiew en Charles Edouard Bilbault, Co-Beheerders; en Emmanuel Petit, Co-fund manager and Head of Fixed Income, Rothschild & Co Asset Management Europe. Hoewel de crash op de aandelenbeurzen toen bijzonder bruusk was, is het herstel dat daarop volgde al even spectaculair geweest. Zo heeft de S&P 500 index per eind maart een stijging van +75%¹ opgetekend ten opzichte van het dieptepunt dat vorig jaar werd bereikt. De index staat nu op een historisch hoogtepunt. Europa moet genoegen nemen met een meer bescheiden stijging van ongeveer 65%1, en in Frankrijk heeft de CAC 40 zijn vorige hoogtepunt van 2007 overtroffen.

De sectorrotatie die van start ging na de ‘Pfizer Day’ gaat op zijn elan door. Beleggers geven de voorkeur aan cyclische aandelen2 en laten de aandelen die op het hoogtepunt van de crisis bijzonder goed stand hadden gehouden, links liggen.

De ‘normalisering’ verloopt geleidelijk, en met twee snelheden. Zo begint China, dat als eerste werd geraakt door de pandemie, stilaan zijn monetair beleid te verstrakken, terwijl de Verenigde Staten en Europa nog steeds sterk afhankelijk lijken van de ondersteuning van hun overheden en centrale banken. In Europa heeft Christine Lagarde, de voorzitster van de ECB, aangekondigd dat de ECB het komende kwartaal meer activa zal gaan opkopen.

Ze wil hiermee vermijden dat de kredietvoorwaarden minder soepel worden. Er gaan veel stemmen op die pleiten voor een krachtdadiger ingrijpen van de centrale bank en van de Europese overheden. In de Verenigde Staten worden er aan de lopende band steunplannen gelanceerd: ‘Relief Package’, ‘Rescue Plan’, ‘Build Back Better Plan’. Men begint zich ook vagen te stellen over de financiering. Het geld dat in de Amerikaanse economie wordt gepompt, zou niet alleen de groei in de regio moeten aanzwengelen, maar ook de Amerikaanse handelspartners ten goede moeten komen.

Door het verwachte economische herstel zijn de rentevoeten op Amerikaanse overheidsobligaties verbluffend snel gestegen. Zo noteert de 10-jarige rente in de VS nu al op 1,74%1 om zich vervolgens eind april te stabiliseren op 1,62%.

De wereldbevolking wordt ondertussen verder gevaccineerd, maar dat verloopt soms met horten en stoten. Men is immers afhankelijk van de bevoorrading door de farmabedrijven en van de goedkeuring van de toezichthouders. Terwijl koploper Israël al 62%3 van zijn bevolking met ten minste één dosis heeft gevaccineerd, lijkt de Europese Unie achter te blijven met slechts 24%3 van de bevolking die gedeeltelijk is gevaccineerd. De volgende uitdaging is het vaccineren van mensen in de armste landen.

Die hebben tot op heden immers absoluut geen eerlijk deel van de beschikbare vaccins gekregen. Zo heeft Afrika slechts 1,64% van de beschikbare vaccins gekregen, terwijl het continent wel goed is voor 17% van de wereldbevolking3.

Obligatiegedeelte

De forse stijging van de Amerikaanse 10-jarige rente bleek het belangrijkste feit van het eerste kwartaal te zijn. In de aanloop naar het economisch herstel steeg de rente op overheidsobligaties in het VS naar het hoogste niveau sinds de uitbraak van de pandemie, met name 1,74%4 om terug te dalen tot 1,62% eind april. De stijging die eind 2020 werd ingezet, werd dus bevestigd onder impuls van de goedkeuring van het stimuluspakket van 1,9 biljoen dollar en door de betere toestand op de arbeidsmarkt. De Fed-leden blijven voorzichtig, maar maken zich geen al te grote zorgen over stijgende langetermijnrente.

De zorgwekkender gezondheidssituatie in Europa heeft de ECB aangespoord om meer activa te gaan opkopen, waardoor de spreads5 in de perifere landen zijn ingenomen.

In Europa was de primaire markt bijzonder actief aan het begin van het jaar. Zo bedroeg het uitgiftevolume van financiële en bedrijfsobligaties maar liefst 23 miljard euro. Het was zo de sterkste ‘openingsweek’ in tien jaar. Vooral de bedrijvigheid in het High Yield6 segment was opmerkelijk, met een uitgiftevolume dat dubbel zo hoog lag als eind maart 2020. Aan het eind van het kwartaal ebde de belangstelling van beleggers voor de primaire markt echter weg.

De lage of zelfs onbestaande uitgiftepremies ontmoedigden immers soms de kopers, die liever hun orders introkken wanneer de definitieve prijs bekend werd gemaakt.

1] Bron: Bloomberg, 30/04/2021.
[2] Cyclische aandelen zijn sterk conjunctuurgevoelig. Zij profiteren dus voluit van herstel- en groeifasen, maar zij worden ook als eerste getroffen wanneer er een recessie ontstaat.
[3] Bron: https://ourworldindata.org, 2021.
[4] Source: Bloomberg, 30/04/2021.
[5] De spread is het rendementsverschil tussen een obligatie en een lening met dezelfde looptijd die als “risicovrij” wordt beschouwd.
[6] ‘High Yield’ of hoogrentende obligaties worden uitgegeven door bedrijven of overheden met een hoog kredietrisico. Zij hebben op de ratingschaal van Standard & Poor’s een kredietrating van lager dan BBB-.