- Amerikaanse arbeidsmarkt vertoont eerste scheurtjes
- Afname liquiditeit zet financiële markten onder druk
- Beleggers moeten voorzichtig blijven; een grotere allocatie aan obligaties biedt meer kans op beleggingssucces

Volgens Nikolaj Schmidt, internationaal econoom bij T. Rowe Price is een recessie onderweg. Hij ziet de arbeidsmarkt aan kracht verliezen: eerst langzaam en daarna sneller, totdat de centrale banken moeten ingrijpen met monetaire versoepeling. Schmidt meent dat de aanstaande recessie een ’normale’ recessie zal zijn en anders dan de wereldwijde financiële crisis van 2008 en de COVID-variant van 2020. Voorzichtigheid is echter geboden, een grotere allocatie aan vastrentende waarden zal waarschijnlijk gerechtvaardigd zijn.

Er zijn enkele positieve ontwikkelingen geweest: de daling van de energieprijzen, het afnemen van de problemen in de toeleveringsketen en het loslaten van het zero-COVID-beleid in China hebben het wereldwijde groeimomentum naar een zwak presterende economie opgetild. De belangrijkste vraag is of de groei vertraagt tot het punt waarop serieuze recessiedynamiek in werking treedt.

Amerikaanse arbeidsmarkt vertoont scheurtjes onder oppervlakte

In tegenstelling tot een gunstige groeivertraging is een recessie een proces waarbij zwakke groei zichzelf voedt door de invloed op de arbeidsmarkt, en een neerwaartse spiraal creëert. Om hieraan een einde te maken is een positieve schok vereist, meestal door versoepeling van het monetair beleid. Het nieuws uit de VS op dit vlak is niet bemoedigend: hoewel de totale werkgelegenheidscijfers er nog steeds robuust uitzien, beginnen er scheurtjes zichtbaar te worden onder de oppervlakte. En aangezien het verlichten van druk op de arbeidsmarkt een van de belangrijkste drijfveren is voor het renteverhogingsbeleid van de Fed, zal het monetair beleid waarschijnlijk krap blijven, kunnen de scheurtjes uitgroeien tot barstjes.

De afname van liquiditeit legt druk op de markten

Het akkoord over de verhoging van het Amerikaanse schuldenplafond was een positieve ontwikkeling. Het bracht echter ook een andere uitdaging met zich mee. Vanwege de schuldlimiet heeft het Amerikaanse ministerie van Financiën de kasreserves bij de Fed gebruikt om de lopende uitgaven te financieren. In feite heeft dit gewerkt als een vorm van kwantitatieve versoepeling. Het Amerikaanse ministerie van Financiën moet nu zijn kasreserves aanvullen, wat zal resulteren in een aanzienlijke afname van liquiditeit uit het financiële systeem.

De financiële markten presteren over het algemeen veel beter wanneer de liquiditeit toeneemt in plaats van krimpt. De huidige situatie is verder gecompliceerd door de recente moeilijkheden waarmee regionale Amerikaanse banken te maken hebben gehad, waarvan de belangrijkste oorzaak een aanscherping van de liquiditeit was. Als tegengewicht voor enkele van deze risico's suggereerde voorzitter Jerome Powell tijdens de meest recente FOMC-vergadering dat de Amerikaanse beleidsrente een niveau heeft bereikt dat als voldoende krap kan worden beschouwd, dus het is volgens Schmidt waarschijnlijk dat de Fed de laatste renteverhoging heeft doorgevoerd.

Beleggers zullen waarschijnlijk voorzichtig blijven door de onzekere vooruitzichten

Buiten de Verenigde Staten is de productie in het slop geraakt, maar de vraag naar diensten is sterk. In combinatie met een krappe arbeidsmarkt en stijgende lonen legt dit druk op de ECB om het monetaire beleid verder aan te scherpen. Schmidt meent dat de ECB hiermee zal doorgaan totdat de eurozone haar eigen recessiedynamiek vertoont.

Tot nu toe heeft het herstelbeleid na de post-zero-COVID in China de verwachtingen overtroffen. Zoals grotendeels verwacht, heeft het herstel zich geconcentreerd in de vraag naar diensten. Hierdoor heeft het Chinese herstel zeer weinig gevolgen gehad voor de rest van de wereld. De meest recente gegevens suggereren dat het herstel afzwakt en misschien zelfs alle stoom heeft verloren die het op het gebied van de productie had.

Wat betekent dit voor financiële markten?

Traditioneel gezien is het einde van de renteverhogingscyclus van de Fed gunstig voor risicovolle beleggingen, zoals aandelen, en leidt het tot een stijging van de obligatieprijzen. Hoewel de reactie van de obligatiemarkt het traditionele patroon heeft gevolgd, is de reactie van aandelen tot nu toe verrassend terughoudend geweest. Schmidt meent dat dit het gevolg is van zorgen over een verzwakkende arbeidsmarkt en de (inmiddels opgeloste) kwesties rondom het schuldenplafond. Welke belegger wil uitleggen dat hij grote verliezen heeft geleden omdat hij veel risico nam vlak voor een belangrijke politieke impasse en een verslechtering van de economisch vooruitzichten?

Schmidt gelooft dat beleggers waarschijnlijk voorzichtig zullen blijven totdat er meer duidelijkheid is over of de VS, en daarmee de wereldeconomie, in een recessie belanden. Als de economie zich inderdaad in de laatste fase van de huidige expansiefase van de bedrijfscyclus, bevindt, zijn de vooruitzichten voor groei-gerelateerde aandelen uitdagend.

Voorzichtigheid is geboden, aangezien beperkt opwaarts potentieel gepaard gaat met aanzienlijke neerwaartse risico's. Een portefeuilleconstructie met een groter gewicht in obligaties die profiteren van een groeivertraging en een meer behoudende allocatie aan aandelen die profiteren van stijgende groeivooruitzichten, biedt waarschijnlijk de grootste kans op succes.